هر ساله و با نزدیک شدن و یا حلول ماه مبارک رمضان، ماه رحمت و مغفرت الهی شبهاتی درباره این ماه و احکام و مسائل مرتبط با آن مطرح می شوند که لازمه مقابله با آن ها ارائه جواب هایی درخور می باشد. در همین راستا بر آن شدیم تا به برخی از این شبهات پرداخته و پاسخی اجمالی به آن ها بدهیم.
شبهات ماه رمضان
- از حسین پناهنی سخنی درباره ماه رمضان به مضمون«حاجی تا صبح قرآن به سر گرفت و گناهان او بخشیده شد و کارگر خسته بعد از افطار از نهایت خستگی خوابش رد و گناهان امسال او به گناهان سال قبلش افزوده شد این است اعتقادات مردم سرزمین من …» نقل شده که دست آویز برخی از افراد شده است. این سخن درست است؟ چگونه می توان جواب داد؟
آنچه که مشخص است حسین پناهی این سخن را بیان نکرده است و مورد مستندی در این باره دیده نشده است. علاوه بر این خداوند عادل است او نه حق شخص عابد را ضایع خواهد کرد و نه حق شخصی که از شدت کار و تلاش به خواب رفته است. چه بسا در دین مبین اسلام کار و تلاش اهمیت بسیاری داشته و به آن فراوان سفارش شده است. حتی در روایاتی داریم که در نزد پیامبر اکرم (ص) جوانی را ستودند و از او تعریف کردند. حضرت به آنان گفت که کار او چیست که در جواب گفتند کاری ندارد و در واقع بیکار است. حضرت در ادامه این امر را نکوهش کرد و از اهمیت کار و تلاش گفت.
پس در چنین دینی که بیکاری مذمت شده است کار قدر دانسته می شود. البته این به معنای کم اهمیت بودن عبادات به ویژه در اوقات پر فضیلتی همچون شب های ماه رمضان نیست و هر یک از این دو جایگاه منحصر به فردی دارند و مقایسه این دو با هم نادرست است.
در ضمن هیچ کجا بیان نشده شخصی که عبادت می کند تمامی گناهانش بخشیده می شود و یا هر کس که از خستگی خوابیده است گناهانش از بین نمی روند حال آنکه در ماه مبارک رمضان نفس و خواب شخص روزه دار هم عبادت است.
و بخش آخر که به اعتقادات مردم سرزمین اشاره ریزی می کند. این سخن نیز کاملا اشتباه است. اسلام تنها برای عربستان نیست. اسلام دینی برای تمامی مردم دنیا است. همانطور که می دانید معتقدین به اسلام را هم می توانیم در قاره آمریکا مشاهده کنیم.
- امام علی علیه السلام هر شب برای فقرا غذا می برد. اگر که این کار را ایشان مخفیانه انجام می داد، چه مقدار ظرف برای این کار داشتند؟ در آن زمان که ظروف یکبار مصرف وجود نداشت؟!
گفته شده که حضرت علی علیه السلام به شکل ناشناس کمک می کردند نه اینکه غذا را دم خانه ها قرار می داد و می رفت. در آن دوران بسیاری از مردم به چهره خلفا و یا امامان خود را نمی شناختند. حضرت به فقرا سر می زدند. با آنان هم صحبت می شدند و گره از مشکلاتشان باز می کرد بدون آنکه بدانند او علی بن ابی طالب است. پس نیازی به ظروف یکبار مصرف نبوده است. گواه این موضوع را می توان روایتی دانست که امام به خانواده ای فقیر که سرپرست خود را در جنگ از دست داده بودند کمک می کرد و حتی تنور را برای پخت نان برایشان روشن می کرد و …
پس چنین سخنانی احتمال می رود که با قصد خاصی بیان می شوند.