شیعه بودن به نام نیست به عمل است. این واقعیتی است که اغلب شاید از آن فراری باشیم و یا آ ن را نادیده بگیریم. زمانی که پیرو کسی هستیم، دوست داریم از اعمال او نیز تبعیت کنیم اما چرا برای ائمه اطهار علیهم السلام کمتر به این حقیقت فکر کرده و به آن عمل می کنیم؟ آیا از کم کاری ما نیست که گاهی نام مسلمان و شیعه بد در می رود؟! یک مسلمان و شیعه حقیقی امام و بزرگ خویش را الگو خود قرار می دهد. الگویی که برترین الگوها در جهان و نمونه عینی کمال است و می تواند نه تنها به خود سازی فردی و تعالی روحی فرد کمک کند، بلکه جامعه را نیز تعالی بخشد. در همین راستا بر آن شدیم تا به سیره فاطمی پرداخته و گوشه ای از منش و بزرگی حضرت را برای آشنایی با ایشان و به کارگیری سیره ایشان به عنوان الگو در جهت رشد بیان نماییم. امید است برای همه چراغ راهی و توشه سفری برای آخرت باشد.
سیره فاطمی
- رسول خدا (ص): همانا خداوند قلب و جوارح دخترم فاطمه را مملؤ از ایمان کرده است. پس او به همین سبب همیشه در اطاعت پروردگار است[1].
- راوی نقل می کند که دلیل نام زهرا برای حضرت فاطمه (س) را از امام صادق علیه السلام پرسیدم. ایشان فرمودند: زمانی که حضرت به محراب عبادت برای نماز می ایستاد، فروغ نور او برای ساکنان آسمان می درخشید همانطور که نور ستاره های آسمان برای اهل زمین می درخشند[2].
- امام کاظم (ع): هر زمان حضرت فاطمه (س) دعا می نمود برای زنان و مردان با ایمان دعا می کرد و برای خویش دعا نمی کرد. پس به او گفته شد که چرا برای مردم دعا می کنی برای خودتان نه. ایشان فرمودند: اول همسایه آنگاه داخل خانه[3].
- ام سلمه نقل می کند: هنگامی که به همسری رسول خدا (ص) در آمدم ایشان دخترشان فاطمه را به من سپردند. من نیز آداب زندگی را به او یاد دادم. سوگند به خدا او از من آکاه تر و آشناتر بود[4].
- عایشه نقل می کند:شخصی از مخلوقات خدا را در کلام و سخن شبیه تر از فاطمه به رسول خدا ندیدم. هر زمان که فاطمه به دیدار پیامبر می آمد حضرت دست او را گرفته و می بوسید و به او خوش آمد گفته و در جایگاه خود می نشاند و هر زمان رسول خدا به دیدار فاطمه می رفت فاطمه از جای خود بلند می شد و دست پیامبر را گرفته و می بوسید[5].
- امام علی (ع): قسم به خدا هرگز فاطمه را خشمگین نکردم و او را به کاری که به آن رغبت نداشت مجبور نساختم تا روزی که خداوند او را برد و او نیز هرگز من را خشمگین نساخت و از فرمانم سرپیچی نکرد و هر زمان به او نگاه می کردم نگرانی ها و غم هایم از بین می رفت[6].
- امام صادق (ع): در اداره امور خانه، علی (ع) هیزم و آب تهیه می کرد و فاطمه (س) گندم را آرد کرده خمیر درست می کرد و نان می پخت و لباس های کهنه را وصله می نمود[7].
- روایت شده که روزی علی (ع) به حضرت فاطمه فرمود که آیا در خانه غذایی هست که بخورد. حضرت جواب داد: آنچه که در دو روز گذشته خوردید غذایی بوده که من و حسن و حسین نخورده و برای تو نگه داشتیم. امام گفت که چرا به من اطلاع ندادی تا برایتان غذا تهیه کنم. حضرت فرمود: ای ابو الحسن! من از خدا شرمنده می شوم که خودت را به خاطر چیزی که در آن توانایی نداری به سختی بیندازی[8] (ایجاد تکلف مس تواند انس و الفت را از میان بردارد).
- روایت شده که روزی رسول خدا، دختر خود فاطمه را دید که پوششی از پلاس شتر بر دوش خود انداخته بود و با دستان خود خمیر می کرد و فرزندش را شیر می داد. حضرت با مشاهده این صحنه اشک در چشمانش جمع شد و گفت: دخترم به خاطر حلاوت آخرت تلخی دنیا را تحمل کن. فاطمه در جواب گفت: نعمات و موهبت های خدا را شُکرگذار هستم[9].
- امام باقر (ع): فاطمه سلام الله علیها، سرور زنان بهشتی است، مقنعه او بلند و تا حد بازوانش می رسید[10].
- عایشه می گفت: هیچ کس را از فاطمه راستگوتر ندیدم به جز پدرش[11]
منابع:
[1] دلائل الامامه، 139، ح47
[2] علل الشرائع، ج 1
[3] همان، ص 216
[4] دلائل الامامه، 82
[5] عقد الفرید، ج 3، 230
[6] کشف الغمه، ج 1، 363
[7]کافی، ج 8، 165
[8] تفسیر فرات کوفی: 83
[9] مناقب، ج 3
[10] مکارم الاخلاق: 94