شرح دعای 13 صحیفه سجادیه – بخش آخر

شرح دعای 13 صحیفه سجادیه

و اما پس از 14 مطلب متوالی که در آن ها به شرح فرازهایی از دعای 13 صحیفه سجادیه بر اساس آنچه که در کتاب شهود و شناخت حسن ممدوحی کرمانشاهی آمده است، پرداختیم، آخرین فرازهای این دعا را شرح خواهیم داد. در آخر دعا امام سجاد علیه السلام می فرماید: خداوندا با بر آورده ساختن حاجت هایم و اجابت نمودن خواسته ام، مرا سرپرستی و کفایت فرما و قبل از آنکه از دعای خویش فارغ گردم با سهل و آسان کردن مشکلات و حُسن تقدیر در تمامی مقدرات حیات، با برآورده نمودن درخواستم من را کامروا کن و بر محمد و آل او صلوات فرست، صلواتی همواره فزاینده که تا ابد قطع نشود و به زمانی خاص محدود نگردد و این صلوات را وسیله ای برای نیل به حاجات و یاری دهنده در مشکلاتم قرار ده که تو بخشنده ای و رحمت تو وسیع است. سپس با گفتن این کلمات و بیان نیازها و حاجات خویش سجده نما و در حال سجده بگو: تفضل تو (ای خدای من) مونس من است و احسانت من را راهنمایی کرده است. پس به حق خودت و به حق محمد و خاندان محمد، ناامیدم مکن.

شرح آخرین فرازهای دعای 13 صحیفه سجادیه

حضرت زین العابدین علیه السلام در این فرازها از دعای 13 صحیفه سجادیه به توفیق دعا در سایه تقدیر خداوند اشاره کرده است. در واقع ایشان توفیق دعا کردن را وابسته به تقدیر پروردگار می داند به این معنا که مقدرات خداوند می بایست راهگشای حرکت قربی شخص دعا کننده باشد و به طور قطع همین حُسن تقدیر از اعظم نعمات خداوند است که او به بندِۀ خویش عطا نموده است. چه بسیار انسان هایی که به گرفتاری های مختلف مبتلا می شوند اما هیچگاه نعمت دعا به آن ها داده نمی شود و این توفیق را پیدا نمی کنند. پس مشخص است که توفیق در دعا قسمت مهمی از رحمت الهی است و نشانه ای از اراده خیر خداوند به عنوان خالق برای بندۀ خود می باشد.

صحیفه سجادیه
صحیفه سجادیه

البته در این دعا امام از مشروط بودن دعا به برداشته شدن موانع استجاب نیز سخن گفته است. در واقع حضرت اجابت را به این امر مشروط دانسته که خدای عز و جل آنچه که مانع استجابت دعا به شمار می رود را برطرف نماید. در حقیقت اگر چه برداشته شدن مشکلات عادتا محال است اما آن چه برایمان بسیار مشکل است برای خداوند آسان است بدین ترتیب مصائب زیاد در اثر دعا به آسانی بدل می گردد.

موضوع دیگری که امام به آن اشاره کرده دعا کردن در حالت سجده است. در روایت آمده که نزدیک ترین حالات بنده به آفرینندۀ خود حالتی است که فرد در سجده باشد (در آن شکل حاصل می گردد). از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده که فرمودند: دعا در حالت سجده نزدیک ترین مقام عبد به پروردگار خود است.

در قرآن کریم نیز حق تعالی می فرماید: آیا نمی بینی همانا برای خداوند آنچه که در آسمان ها و آنچه که در زمین است و خورشید، ماه، ستاره ها، کوه ها، درختان، همۀ جنبندگان و بسیاری از مردم سجده می کنند.

 

  • تلاوت ترتیل آیه 18 سوره حج – احمد دباغ

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَكَثِيرٌ مِنَ النَّاسِ ۖ وَكَثِيرٌ حَقَّ عَلَيْهِ الْعَذَابُ ۗ وَمَنْ يُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُكْرِمٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ ۩

آیا ندیدی که تمام کسانی که در آسمانها و کسانی که در زمینند برای خدا سجده می‌کنند؟! و (همچنین) خورشید و ماه و ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبندگان، و بسیاری از مردم! امّا بسیاری (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمی است؛ و هر کس را خدا خوار کند، کسی او را گرامی نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام می‌دهد!

دانلود

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *