دعای پانزدهم صحیفه سجادیه، دعای امام علیه السلام در وقت بیماری است. این دعا متشکل از هفت فراز است. حضرت در این فرازها به ستایش پروردگار می پردازد. او خدا را هم برای سلامتی و هم برای بیماری سپاس می گوید چرا که آدمی نمی داند کدام یک از این حالات برای شُکر الهی شایسته تر هستند. همچنین به این موضوع اشاره می کند که بیماری خود هشداری برای توبه است و باعث می شود انسان از گناه پاک شود و آدمی قدر سلامتی را تنها در وقت بیماری می داند.
شرح فراز سوم دعای پانزدهم صحیفه
پروردگارا! آیا سپاسگزار آن روز باشم که در صحت و سلامتی، روزی های پاکیزه ات را برایم گوارا نمودی و بدین شکل به من نیرو دادی تا به دنبال کسب رضایت و خشنودی تو باشم و من را همراه آن بر آنچه که از اطاعت تو توفیق دادی توان بخشیدی؟
پیام این فراز از دعا این است که صحت و سلامتی و گشایش رزق و روزی و همچنین نشاط روحی نباید غرور و فراموشی الله تعالی را در پی داشته باشد. به عکس باید به عنوان فرصت دانسته شوند و در مسیر جلب رضای الهی به کار گرفته شوند.
پس عافیتی که باعث اطاعت از خداوند می شود، خود مستوجب سپاسگزاری عظیمی است و این به معنای آن است که صرف کردن نشاط در عبادت خداوند و بندگی اش علاوه بر اینکه نباید باعث عجب و طلبکاری از خداوند گردد خود شُکر دیگری می طلبد.
آدمی نعمات الهی را در غفلت از خداوند مصرف می کند. چنین تنعمی، استدراج را به دنبال خواهد داشت و تباهی را برای فردی بی خبر و غافل مهیا می کند. خدای متعال در آیه 44 سوره انعام می فرماید: پس آن زمان که هشدارها را فراموش کردند درهای تمامی نعمات را بر روی آنان گشودیم تا بسیار خوشحال شدند اما ناگهان تمامشان را سلب نمودیم و این هنگام همه نا امید گشتند.
باید یادآور شد که نعمت و عافیت زمینه غفلت بیشتر را فراهم می کند. این در حالی است که فقر و بیماری به این اندازه غفلت نمی آورد. به همین دلیل در جوامعی که رفاه عمومی بالا است فساد نسل سوز به شیوه شدیدتری نسل آدم را تهدید می نماید. از این رو با پیدایش گستردگی رزق و رفاه لازم است راه احتیاط پیش گرفته شود تا مبادا به طغیان و سرکشی دچار گردیم.
در روایت ذکر شده که آدمی در روز قیامت از پنج چیز بازخواست خواهد شد: جوانی پیش از پیری، توانگری قبل از تهی دستی، فراق بال پیش از اشتغال، سلامتی قبل از مریضی و حیات پیش از ممات.
به همین دلیل نیاز است این نعمات که تماما زودگذر می باشند با نهایت ذیرکی بهره برد و فرصت را غنیمت دانست و پی ریزی لازم برای حیات ابدی را انجام داد. نهایت زیرکی در این است که از فرصت های زودگذر، شالود ه سعادت همیشگی استوار شود. در واقع نهایت غفلت است که دل به جلوه های دروغی دنیا خوش شود …
- تلاوت تحقیق آیه 24 سوره انعام – کریم منصوری
انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ
ببین چگونه به خودشان (نیز) دروغ می‌گویند، و آنچه را بدروغ همتای خدا می‌پنداشتند، از دست می‌دهند!