دیدار امام زمان (عج) چه اندازه مهم است؟[1] قطعا آدم منتظر دوست دارد که امام خود را ببیند. اما این علاقه برای دیدن نباید جای علاقه به ظهور را بگیرد. زمانی که به گریه برخی افراد معتقد، محب و منتظر حضرت مهدی (عج) نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که آن‌ها تنها برای دیدار صرف حضرت گریه می‌کنند! در واقع آن‌ها بیش‌تر از لحاظ عاطفی با حضرت خو گرفته و آشنا شده‌اند. این آشنایی عاطفی باعث شده تا آنان به ظهور فکر نکنند. در واقع آن‌ها دیدار را هدف خود ساخته‌اند. آن‌ها ممکن است چنین بگویند که ممکن است خدا نخواهد ظهور حضرت رخ دهد، پس در گوشه‌ای حضرت را ببینم کافی است. رخ او را دیده و ملاقاتی با او داشته باشم بس است. این افراد گریه‌ی عاشقانه‌ای دارند. به این افراد نمی‌توان حرفی زد و از آنان مستقیم گله کرد. مسلما برخی از این افراد که چنین دیدگاهی را دارا هستند پس از ظهور جلوی حضرت می‌ایستند. آن‌ها به درک خوبی در ارتباط با اهمیت ظهور و حکمرانی حضرت نرسیده‌اند و همه چیز را خلاصه در دیدار می‌بینند که درست نیست. آدم منتظر باید به جنبه‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ظهور توجه نماید.
فرازهای دعای ندبه اما بی نظیرند. در این دعا فراوان تقاضای جنگ و درگیری‌هایی که حضرت مهدی ارواحنا له الفداء در هنگام ظهور با آن‌ها مواجه می‌گردد، شده است. سپس و در پی این تقاضا، زمانی که از دیدار سخن گفته می‌شود. دیدار سیاسی است. در فرازی از دعا آمده است: «متی ترانا و نراک و قد نشرت لواء النصر تری، اترانا نحف بک و انت تام الملا و قد ملات الارض عدلا»؛ کی شود که تو ما را و ما تو را ببینیم، زمانی که پرچم پیروزی را در عالم بر افراشته‌ای، آیا آن روز می‌رسد که ما را ببینی که تو را احاطه نمودیم و تو امام همه باشی و زمین را عدل فرا گرفته است.
در فرازهای این چنینی مرزی میان پیروزی و دیدار نیست. در واقع نمی‌توان متوجه شد که حال منتظر به شوق آمدن حضرت برای نصرت نهایی و عدل گستری است یا برای دیدن رخ معشوق. منتظر به دیدار بسنده نمی‌کند. او می‌خواهد که در دستگاه امام خود باشد و خدمت کند و در کنار خدمت پیروز باشند. یعنی مولای من قدرت تو را می‌خواهیم تا عدلی در کل جهان گسترده شود. فقری نماند. ظلم ریشه کن گردد و مردم به فرماندهی تو در این دنیا خوشی ببینید. خوشی و زیبایی و رفاهی که تمامی انبیاء و اولیاء برای محقق ساختن آن یک به یک آمدند و رفتند تا در نهایت و به وجود مبارک ولی عصر (عج) تحقق یابد.
پس چه خوب است که مفهوم انتظار به خوبی تبیین و فهمانده شود تا کسی گرفتار مسیری اشتباه به خاطر پُر رنگ کردن فرعیات به جای آن‌چه اصل است نگردد.
منبع:
[1]برگرفته از سخنان حجت الاسلام پناهیان