احمد الحسن بصری، یکی از مدعیان دروغینی است که با سوء استفاده از عقیده “مهدویت” و احساسات عمیق مردم نسبت به این عقیده، برای رسیدن به امیال نفسانی خود تلاش کرده است. احمد الحسن از کسانی است که در میان دیگر مدعیان دروغین مهدویت بیش ترین ادعا را به نام خود ثبت کرده است. به گونه ای که هیچکدام از آن ادعاها، جنبه عقلی ندارند و از منبعی معتبر ذکر نشده اند.
ادعاهای احمد الحسن
همان‌طور که اشاره شد، ادعاهای احمد الحسن هیچ منبع عقلی و معتبری ندارد و حتی بعضی از این اوصاف، ویژه برای پيامبر اکرم (ص)، حضرت علی (ع) و امام مهدی (عج) است. او همچنین در ادعاهای خود چنان پای خویش را فراتر گذاشته است و هر آنچه از سنگ، چوب و باغ و حتی گسفندانی که در انجيل مورد ستایش قرار گرفته اند را تجلی خود دانسته است.
در ادامه ادعاهای احمد الحسن البصری را به شما معرفی می کنیم که با بررسی آن‌ها دروغ یا حقیقت بودنشان روشن می‌شود.
- جانشین و متولی اومور بعد از امام مهدی (عج) است:أَوَّلِ أَوْصِیَاءِ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ الِاثْنَیْ عَشَرَ بَعْدَ وَفَاتِهِ[1].
- فرزند امام مهدی (عج) است: ابْنُ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ(ع)[2].
- سفیر امام زمان(عج) است: رَسُولُ الْإِمَامِ الْمَهْدِیَّ مُحَمَّدَ بْنُ الْحَسَنِ(ع)[3].
- وزیر حضرت قائم(عج) پس از ظهور است: وَزِیرُ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ(عج) بَعْدَ ظُهُورِهِ[4].
- اولین فرد مؤمن (ایمان آورنده ) نسبت به امام زمان(عج) پس از ظهور ایشان است: أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ بِالْإِمَامِ الْمَهْدِیَّ بَعْدَ ظُهُورِهِ[5].
- اولین مهدی از دوازده مهدی (بعد از ظهور دوباره دوازده نفر به نام های مهدی به امامت می رسند) است: أَوَّلِ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ[6].
- هیچ علت شرعی پیدا نمی‌شود که امامت را در دوازده نفر منحصر نماید، بلکه علل شرعی متواتر، دلالت بر استمرار و پیوستگی امامت پس از حضرت مهدی (عج) در دوازده نسل مهدیّین دارد: لاَ یُوجَدَ دَلِیلٌ شَرْعِیٌّ یُحْصَرُ الْإِمَامَهُ فِی اثْنَیْ عَشَرَ إِمَاماً بَلْ الْأَدِلَّهِ الشَّرْعِیَّهِ مُتَوَاتِرَهٌ عَلِیِّ اسْتِمْرَارُ الْإِمَامَهَ بَعْدَ الْإِمَامُ الْمَهْدِیُّ(ع) فِی ذُرِّیَّتِهِ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ[7].
- امام واجب الاطاعه از سوی پروردگار است: إِمَامٌ مُفْتَرَضُ الطَّاعَهِ مِنَ اللَّهِ[8].
- قائمی که به آن اشاره می گردد مهدی اول (احمد الحسن) است نه امام مهدی (عج) الْقَائِمِ هُوَ الْمَهْدِیُّ الْأَوَّلِ وَ لَیْسَ الْإِمَامُ الْمَهْدِیِّ(ع)[9].
- (احمد الحسن) دولت و حکومت جهان را برای حضرت قائم(عج) مهیا خواهد کرد و پس از ایشان نخستین حاکم خواهد بود: مُمَهَّدٌ الرئیسی لَهَا وَ الحاکم الْأَوَّلِ بَعْدَ قَائِدُهَا الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ(عج)[10].
- احمدالحسن زمینه ساز ظهور مقدس حضرت قائم(عج) می باشد. احمدالحسن یکی از سیصد و سیزده نفر است. او پرچم را به حضرت مهدی(ع) تحویل می‌دهد. اسمش احمد است و کنیه‌اش عبدالله یعنی اسرائیل است. أَنْ الْیَمَانِیِّ مُمَهَّدٌ فِی زَمَنِ الظُّهُورِ الْمَقْدِسِ وَ مِنَ الثَّلَاثِ مِائَهٍ وَ ثَلَاثِ عَشَرَ وَ یُسَلِّمُ الرَّایَهَ لِلْإِمَامِ الْمَهْدِیُّ[11] فَاسْمُهُ أَحْمَدَ وَ کنیته عبدالله أَیْ الاسرائیل[12].
- اسم یمانی (شخصی که در زمان ظهور او نیز ظهور می کند) احمد و از بصره می‌باشد: الْیَمَانِیِّ اسْمُهُ أَحْمَدُ وَ مَنْ البصره[13].
- معصوم است؛ البته به این معنا نیست که گناه نکند! بلکه یعنی او سبب گمراهی مردم نگشته است: مَعْصُومٍ لاَ بمعنی أَنَّهُ لاَ یخطیء إِنَّمَا بمعنی أَنَّهُ لاَ یَخْرُجُ النَّاسُ مَنْ هَدْیٍ وَلَا یُدْخِلُهُمْ فِی ضَلَالَهٍ[14].
- امام مهدی(ع) به صورت مستقیم او را تعلیم و آموزش داده و می دهد: دَرَّسَ السَّیِّدُ أَحْمَدَ الْحَسَنِ عَلِیِّ یَدٌ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ(عج)[15].
- پس دعوتم همچون دعوت حضرت نوح، حضرت ابراهیم، موسی کلیم الله، عیسی(ع) و پیامبر اکرم(ص) است: فدعوتی کدعوه نُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ کدعوه موسی وَ کدعوه عیسی(ع) وَ کدعوه مُحَمَّدِ(ص)[16].
- اراده و خواسته احمدالحسن همان اراده و خواسته خداوندگار عالم است. إِرَادَتِی هِیَ إرَادَهِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَیْ وَ مَشِیئَتِهِ[17].
- پیروی از من (یعنی احمد الحسن) مسیر مستقیم به سوی بهشت نعیم را به ارمغان خواهد آورد: أَنَا الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِیمُ إِلَیَّ جَنَّاتِ النَّعِیمِ[18].
- آن که از من رویگردان گردد هلاک و نابود شود: مَنْ تَخَلَّفَ عَنِّی هلک وَ هَوِیَ[19].
- احمد الحسن نورانی ترین ستاره ها، زره داوود، ستاره شش‌پر و ستاره صبح است: أَنَّهُ سَعَدَ النُّجُومِ وَ دِرْعُ داوود و النجمه السداسیه وَ نَجْمَهُ الصُّبْحِ»[20].
- (احمد الحسن) کتاب خدا و قرآن ناطق است: کتاب اللَّهِ وَ الْقُرْآنَ الکریم النَّاطِقِ[21].
- پیامبر اکرم (ص) به احمد الحسن وصیت نموده است و اسمش، نسب و صفت او را بیان کرده است: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) وَصِیُّ بِهِ وَ ذکر اسْمِهِ وَ نَسَبِهِ وَ صِفَتِهِ[22].
- ائمه اطهار(ع) او (مقصود احمد الحسن) را با نام، نسب، صفت و محلش بیان کرده‌اند: إِنَّ الْأَئِمَّهَ (ع) ذکرونی بِاسْمِی وَ نَسَبِی وَ صِفَتِی وسکنی»[23].
- اشعیا، ارمیا، دانیال و یوحنا(ع) اهل زمین را به نزول او بشارت داده‌اند: أَنْ اشعیا وَ أَرْمِیَا وَ دَانِیَالَ وَ یُوحَنَّا الْبَرْبَرِیِّ بَیِّنُوا أَمْرِی لِأَهْلِ الْأَرْضِ قَبْلَ سِنِینَ طَوِیلَهً[24].
- خون امام حسین(ع) به جانب داری خداوند و پدرش و احمد اسماعیل (الحسن) ریخته شده است و به شهادت رسیده است: إِنَّ دِمَاءَ الْإِمَامِ الْحُسَیْنُ(ع) سَأَلْتُ فِی کربلاء لِلَّهِ وَ لِأَجْلِ أَبِیهِ(علیه السلام) وَ لِأَجْلِ أَحْمَدَ إِسْمَاعِیلَ نَفْسِهِ[25].
- در آیه های زیادی با عنوان رسول یا همان فرستاده به او اشاره شده است: أَنَّهُ الْمُشَارِ إلَیْهِ بِالرَّسُولِ فِی آیَاتِ کثیره مِنْ الْقُرْآنِ مِنْهَا (وَ مَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا)[26]؛ (أَنَّى لَهُمْ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ)[27] ؛ (هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمْ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَهَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ)[28] ؛ (وَلِکُلِّ أُمَّهٍ رَسُولٌ فَإِذَا جَاءَ رَسُولُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ)[29].[30]
- (احمد الحسن) زمین را از عدل و داد پر می کند، پس از آنکه از ظلم و جور پر شده است: أَنَّهُ یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا بَعْدَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً.[31]
- باقیمانده آل محمد(ص) است: أَنَا بَقِیَّهِ آلِ مُحَمَّدٍ(ص).[32]
- (احمد اسماعیل) رکن شدید است: الرکن الشَّدِیدِ.[33]
- تأیید شده فرشته وحی یا همان جبرئیل است: مُؤَیَّدٌ بِجَبْرَائِیلَ[34].
- استوار و محکم شده میکائیل می باشد: مُسَدَّدٌ بمیکائیل[35].
- یاری شده (منصور) به فرشته اسرافیل است: مَنْصُورٍ بِإِسْرَافِیلَ[36].
- یاری او واجب می باشد: یَجِبُ عَلَیَّ الْأُمَّهِ نُصْرَتِی[37].
- آن که به او ایمان نیاورد وارد جهنم می گردد: مَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِی فَهُوَ فِی النَّارِ[38].
- تایید شده به روح القدس است: مُؤَیَّدٌ بِرُوحِ الْقُدُسِ[39].
- نام او در انجیل ذکر شده است: مذکور فِی الْإِنْجِیلِ[40].
- نامش (نام احمد الحسن) در تورات آمده است: مذکور فِی التَّوْرَاهِ[41].
- جان خویش را همچون حضرت عیسی(ع) فدا کرده است. شَبِیهٌ عیسی بْنُ مَرْیَمَ (ع) الَّذِی فَدَاهُ بِنَفْسِهِ[42].
- برتر از عیسی بن مریم(ع) است: أَفْضَلُ مِنْ نَبِیِّ اللَّهِ عیسی بْنِ مَرْیَمَ(ع)[43].
- او گوسفند ایستاده در خواب یوحنا است: الْخَرُوفِ الْقَائِمِ فِی رُؤْیَا یُوحَنَّا اللاهوتی[44].
- اعلم در بین مردم نسبت به کتاب تورات، انجیل و کتاب آسمانی قرآن است: أَعْلَمُ النَّاسِ بِالتَّوْرَاهِ وَالْإِنْجِیلِ وَالْقُرْآنِ[45].
- امام زمان (ع) احمدالحسن را برای اصلاح حوزه‌های علمیه فرستاده است. أَرْسَلَهُ الْإِمَامُ الْمَهْدِیُّ(ع) لِلْإِصْلَاحِ فِی الْحَوْزَهِ الْعِلْمِیَّهِ[46]
- احمد الحسن همان خبر عظیم می باشد: أَنَّهُ النَّبَأُ الْعَظِیمِ[47].
- سنگ نجات دهنده در دست راست امام علی (ع) است: حَجَرٍ فِی یَمِینٍ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) أَلْقَاهُ فِی یَوْمِ لِیُهْدِیَ بِهِ سَفِینَهً نُوحٍ(ع)[48].
- با واسطه و پا درمیانی او ابراهیم (ع) از آتش نجات یافت: إِنَّ اللَّهَ نَجِیَّ بِهِ نَبِیَّهُ إِبْرَاهِیمَ (ع) مِنْ نَارِ نُمْرُودَ[49].
- به وساطت او یونس (ع) از شکم ماهی رهایی یافت: إِنَّ اللَّهَ خَلَصَ بِهِ نَبِیَّهُ یُونُسَ(ع) مَنْ بَطْنِ الْحُوتِ[50].
- به وساطتش موسی(ع) با خدای متعال سخن گفت: إِنَّ اللَّهَ کلم بِهِ موسی بْنَ عِمْرَانَ(ع) عَلِیُّ الطُّورِ[51].
- او را عصای موسی(ع) قرار داد تا به دریا بزند: جَعَلَهُ عَصَا تَفْلِقُ الْبِحَارُ[52].
- او را زرهی برای داوود(ع) قرار داد: جَعَلَهُ دِرْعاً لداوود(ع)[53].
- امام علی(ع) در روز جنگ احد به واسطه یمانی از خویش محافظت کرده است: تَدَرَّعَ بِهِ امیرالمؤمنین(ع) یَوْمَ أُحُدٍ[54].
- همانا او فرستاده مسیح، ایلیا و خضر علیه السلام است: أَنَّهُ رَسُولُ السَّیِّدِ الْمَسِیحِ (َع) وَ رَسُولُ إِیلِیَا وَ رَسُولُ الْخَضِرُ[55].
- احمد الحسن دابه الارضی است که در آخر الزمان با مردم سخن می گوید: دَابَّهُ الْأَرْضِ الَّتِی تکلم النَّاسَ فِی آخِرِ الزَّمَانِ[56].
- مهر نبوت را در پشت خود دارد: بِظَهْرِهِ خَاتَمُ النُّبُوَّهِ[57].
- (احمد الحسن) حجر الاسود می باشد: أَنَّهُ الْحَجَرُ الْأَسْوَدِ[58].
- باغی از باغ های بهشت است که رسول خدا از آن گفته است: رَوْضَهٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ أَخْبَرَ عَنْهَا رسول الله[59].
- یاران (احمد الحسن) نخستین کسانی هستند که وارد بهشت خدا می‌شوند: أَنْصَارِهِ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُونَ الْجَنَّهَ[60].
- روح القدس نازل نمی‌شد، جز به همراه پیامبر اکرم (ص) و پس از فوت ایشان به امام‌علی(ع) انتقال یافت و سپس به امامان پس از ایشان و بعد از آن ها به مهدیین دوازده‌گانه نازل می گردد: رُوحُ الْقُدُسِ الْأَعْظَمِ لَمْ یُنَزِّلْ إلَّا مَعَ مُحَمَّدٍ(ص) انْتَقَلَ بَعْدَ وَفَاتِهِ إِلَیَّ عَلِیٍّ(ع) ثُمَّ إِلَیَّ الْأَئِمَّهْ ثُمَّ بَعْدَهُمْ إِلَیَّ الْمَهْدِیِّینَ الِاثْنَیْ عَشَرَ[61].
منابع:
کتاب درسنامه نقد و بررسی جریان احمد الحسن بصری، علی محمّدی هوشیار، انتشارات تولی، قم، ۱۳۹۶ش، ص ۳۱- ۳۹
پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
حجّه الاسلام علی محمدی هوشیار
[1] الجواب المنیر، ج۱، ص۳۳.
[2] همان، ص۳۳.
[3] همان، ص۳۳
[4] بیان الحق و السداد من الأعداد، ج۱، ص۴۶
[5] همان
[6] الرد الاحسن فی الدفاع عن الاحمد بصری، ص۱۱
[7] الاربعون حدیثا فی المهدیین ذریه القائم (ع)، ص۷
[8] المشابهات، ج۴، ص۴۶
[9] همان، ج۴،ص۴۴
[10] همان، ج۱، ص۲۶۰
[11] بیانیه (السید احمد الحسن الیمانی الموعود)، تاریخ ۲۱/۴/۱۴۲۶هـ.ق
[12] بیان الحق و السداد من الأعداد، ج۱، ص۴۶
[13] المتشابهات، ج۴، ص۴۶
[14] همان
[15] همان 44
[16] الجواب المنیر، ج۱، ص۷.
[17] همان، ص 8
[18] بیانیه برائت در تاریخ ۱۳/۶/۱۴۲۵هـ ق
[19] همان
[20] بیان الحق و السداد، ج۱، ص۳۸.
[21] همان، ص 14
[22] الجواب المنیر عبر الاثیر، ج۱، ص۱۸
[23] همان، ص 19
[24] همان، ص 20
[25] همان
[26] سوره اسراء، ۱۵.
[27] سوره دخان، ۱۳
[28] سوره جمعه، ۲.
[29] سوره یونس، ۴۷.
[30] الجواب المنیر، ج۱، ص۲۴
[31] بیانیه احمد بصری (۲۱/۴/۱۴۲۶هـ ق).
[32] الجواب المنیر، ج۱، ص۴۱.
[33] همان
[34] همان
[35] همان
[36] همان
[37] برائت صادر شده در تاریخ (۱۳/۶/۱۴۲۵ هـ ق).
[38] همان
[39] الجواب المنیر، ج۱، ص۴۱.
[40] همان، ص۲۵
[41] همان
[42] همان، ج۴-۶، ص۴۶.
[43] همان
[44] همان
[45] المتشابهات، ج۴، ص۴۶
[46] الجواب المنیر، ج۱، ص۳۷
[47] بیان الحق و السداد من الأعداد، ج۱، ص۴۵
[48] الجواب المنیر، ج۱، ص۱۶.
[49] همان
[50] همان
[51] همان
[52] همان
[53] همان
[54] همان
[55] همان، ص۳۰.
[56] بیوگرافی احمد بصری (۸/۴/۱۴۲۶هـ ق)
[57] الجواب المنیر، ج۴، ص۵۹.
[58] همان، ص۷۶.
[59] همان
[60] برائت صادر شده در تاریخ (۱۳/۶/۱۴۲۵هـ ق).
[61] الجواب المنیر، ج۱، ص۳۹