تفسیرسوره مرسلات – بخش ششم

تفسیر سوره مرسلات

در ادامه تفسیر آیه های اول تا سی و چهار سوره مرسلات به آیه های 35 تا 40 این سوره مبارکه می پردازیم. در این آیات خداوند عز و جل برخی دیگر از خصوصیات روز قیامت را برای انسان ها می شمارد تا شاید عبرت گرفته و با شناخت معاد مسیر درست را پیش بگیرند. همچنین همانند بخش های قبلی خداوند در برخی آیات تکذیب کنندگان این روز را مخاطب قرار داده و به آنان هشدار می دهد …

تفسیر آیه های 35 تا 40 سوره مرسلات

در ادامه پنج مطلبی که در این باره نوشتیم به آیه 35 سوره مرسلات می رسیم. خداوند در این آیه و آیه های پس از آن به فصل دیگری از خصوصیات روز قیامت اشاره می کند. حق تعالی می فرماید: این روز، روزی است که در آن تکلم نمی کنند (35).

خداوند در روز جزاء بر دهان مجرمان و اهل گناه مُهر سکوت می زند. در آیه 65 سوره یاسین هم به این امر اشاره شده است. خداوند با زدن مُهر سکوت بر دهانشان، اجازه سخن گفتن به دیگر اجزاء بدن آنان یعنی دست، پا، پوست و … را صادر می کند. تا آن ها هر آنچه هست را بگویند.

در ادامه آمده است: و به آنان اجازه داده نمی شود که معذرت بخواهند (36).

در واقع اهل گناه نه اجازه سخن گفتن دارند و نه می توانند پشیمانی خود را ابراز کرده و عذرخواهی کنند. در حقیقت آن ها توانایی دفاع از خود را ندارند به این دلیل که همه حقایق در آنجا هویدا می شوند و آنان حرفی برای گفتن نخواهند داشت.

زبانی که در دنیا از آزادی که داشت سوء استفاده کرده و پیامبران و اولیاء را تکذیب کرده و به تمسخر گرفته و حق را باطل و باطل را حق جلوه داده، در روز قیامت به کیفر آن همه عمل بد قفل می شود و از کار می افتاد. این خود شکنجه سخت و دردناکی می باشد چرا که در چنان موقعیتی آدمی نمی تواند از خود دفاع کند.

از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمودند: الله تعالی برتر، عادل تر و بزرگ تر از آن است که بنده او عذر موجهی دارد و او به آن فرصت عذرخواهی ندهد؛ بلکه آن ها در واقع هیچ گونه عذر موجهی ندارند که آن را مطرح نمایند.

البته از برخی آیات قرآن می توان چنین استنباط کرد که مجرمان و گناهکاران گاه زبان باز کرده و سخن می گویند. این امر بدان سبب است که در قیامت مواقف بسیاری وجود دارند که در برخی از آن ها اعضا و جوراح شهادت می دهند و در برخی زبان مجرم به سخن گفتن باز می شود و سخنانی را بر زبان جاری می سازد که حسرت، اندوه، ندامت، سرگردانی و بدبختی اش را نشان می دهند.

در انتهای این مقطع از سوره خداوند باز می فرماید: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان (37).

سوره مرسلات
سوره مرسلات

در آیه ۳۸ سوره مرسلات خداوند روی به مجرمان نموده و به عنوان سخن گفتن از آن روز می فرماید: امروز همان روز جدایی است که تمامی شما و گذشتگانتان را در آن گرد هم آوردیم.

در روز قیامت همه انسان ها بدون استثنا از اولین آن ها تا آخرینشان را خداوند برای حسابرسی و فصل خصومت جمع می کند. در واقع دادگاهی بزرگ شکل می گیرد.

در ادامه حق تعالی می فرماید: پس هم اکنون اگر که شما در مقابل من چاره ای برای گریختن ار چنگال مجازات دارید انجام دهید (۳۹).

در واقع اشاره به این موضوع است که اگر می توانید از قلمرو حکومت من فرار کنید؛ یا بر قدرتم غلبه نمایید و یا اگر که قادر هستید با پرداخت فدیه ای خویش را رها سازید و یا اگر که می توانید ماموران حسابرسی را فریب دهد. اما خب همه می دانند که این امور نشدنی هستند.

می توان چنین گفت که از امر تعجیزی استفاده شده به این معنا که برای آشکار کردن عجز و ناتوانی طرف مقابل این چنین بیان می‌شود مثل همان چیزی که درباره قرآن و اعجاز آن حق تعالی می‌فرماید که اگر در انچه که بر بنده خویش نازل نمودیم شک دارید سوره ای همانند آن را بیاورید.

واژه “کید” که بر وزن صید است به نوعی چاره حویی اطلاق می شود که گاه نکوهیده و گاهی قابل تجمید خواهد بود. اگر چه به کارگیری آن برای امور نکوهیده بیشتر است.

بدون شک در روز قیامت از آن ها کاری بر نمی آید چرا که همانطور که در آیه ۱۶۶ سوره بقره بیان شده، دست آدمی از هر چیزی کوتاه است.

نکته قابل ذکر اینکه حق تعالی در جایی این روز را روز جدایی خوانده و در بخش دیگر آن را روز اجتماع معرفی کرده است. در این باره لازم به ذکر است که هر یک از این دو در مقطعی از آن روز انجام می شود. اول جمع می شوند و در ادامه بر اساس باورها و کردارشان در صفوف مختلفی جای می گیرند. بهشتیان بر اساس درجاتشان و جهنمیان هم همینطور. آری روز قیامت روز جدایی حق و باطل و ظالم از مظلوم است.

در آیه ۴۰ نیز خداوند همان عبارت معروف این آیه را بیان می فرماید: وای در آن روز بر تکذیب کنندگان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *