و دوباره نوای محرم به گوش می‌رسد… با فرا رسیدن ایام غم و سوگواری برای سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله (ع) بر آن شدیم تا برای بهره‌گیری درست از این ایام، به موضوع امام حسین (ع) در احادیث پرداخته و در کلام دیگر معصومین علیهم السلام جستجویشان کنیم که یافتن حسین و شناختن آن به یقین مسیر را برای تقرب به الله تعالی هموارتر خواهد کرد.
امام حسین (ع) در کلام پیامبر (ص)
- إِنَّ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی فِی السَّمَاءِ أَکبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْض[1]
همانا جایگاه حسین بن علی علیه السلام در آسمان‌ها بزرگ‌تر از مقامش در زمین است.
- إِنَّ الْحُسَینَ بْنَ عَلِی. . . مِصْبَاحُ هُدًی وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ [2]
همانا حسین بن علی چراغ هدایت و کشتی نجات است.
- إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَکبَ فِی صُلْبِهِ نُطْفَةً طَیبَةً مُبَارَکةً زَکیة[3]
همانا خدای عز و جل در صلب او (امام حسین (ع)) نطفه‌ای طیب، مبارک و پاکیزه قرار داده است.
- اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.[4]
همانا برای شهادت حسین علیه السلام در دل‌های اهل ایمان حرارت و داغی است که هیچ گاه سرد نمی‌گردد.
- مَن اَحبَّ الْحَسَنَ وَ الحُسَینَ أحَبَبتُهُ وَمَن اَحبَبتُهُ اَحبَّهُ اللّهُ، وَمَن اَحَبَّهُ اللَّهُ اَدخَلَهُ الجَنّةَ، وَمَن اَبغَضَهُما اَبغَضتُهُ وَمَن اَبغَضتُهُ اَبغَضَهُ اللَّهُ وَمَن أبغَضَهُ اللّهُ اَدخَلَهُ النار.[5]
هر آنکس که حسن و حسین را دوست دارد، دوست خواهم داشت و هر آن‌که را که من دوست دارم خداوند دوست خواهد داشت و هر آنکس که خداوند دوست دارد آن را به بهشت داخل می‌سازد. و هر آن کس که به آنان دشمنی کند دشمن دارم و هر آنکس که او را دشمن دارم، خدای متعال نیز دشمن می‌دارد و هر کس که خداوند او را دشمن داشته و بر او بغض گیرد به جهنم وارد خواهد شد.
- إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ[6]
همانا حسین دری از درهای بهشت است هر آن کس که با او دشمنی کند حق تعالی بر او بوی بهشت را حرام می‌سازد.
اباعبدالله الحسین (ع) در سخن امامان (ع)
امام سجاد (ع)
- تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدرِّیِّ، وتنادی أنا أرض الله المقدّسة الطیّبة المبارکة التی تضمّنت سیدالشهداء و سید شباب أهل الجنة
سرزمین کربلا در روز جزاء همچون ستاره مرواریدی می‌درخشد و ندا می‌دهد که من زمین مقدس، پاک و مبارک خداوند هستم زمینی که پیشوای شهیدان و سید جوانان اهل بهشت را در آغوش گرفته است.
امام محمد باقر (ع)
- لَویَعلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ القبرالْحُسَینِ علیه السلام مِنَ الْفَضلِ لَمَاتُوا شَوقاً[7]
اگر که مردم آگاه بودند که در زیارت بارگاه ملکوتی امام حسین (ع) چه فضیلتی است، از شوق زیارت می‌مردند.
امام صادق (ع)
- من اتَی قَبرالحُسین علیه السلام عارفاً بحقّة کتبه الله عزّوجلّ فی أعلی علّیّین[8].
هر آنکس که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام در حالی که شناخت و معرفت به حق آن بزرگوار داشته باشد خداوند او را در جایگاه “اعلی علین” که درجه عالی مقامان است ثبت خواهد کرد.
- لَيْسَ نَبِيٌ فِي السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا يَسْأَلُونَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْ يُؤْذَنَ لَهُمْ فِي زِيَارَةِ الْحُسَيْنِ ع فَفَوْجٌ يَنْزِلُ وَ فَوْجٌ يَعْرُج[9]
هیچ پیامبری در آسمان‌ها و زمین نیست مگر این‌که از خدای تبارک و تعالی درخواست می‌کنند که به آنان اجازه دهد که به زیارت حسین علیه السلام نائل آیند و چنین است که گروهی به کربلا فرود آمده و گروهی از آن‌جا عروج می‌کنند.
- اِنّ الحُسَینَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظلوما، مَکروبا عَطشانا، لَهفانا فآلَی اللّه عَزَّوَجلّ عَلی نَفسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَن بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَینِ بنِ عَلی علیه السلام اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه کُربَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنبَهُ وَ مَدَّ فی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فی رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِی الاَبصار [10]
همانا حسین صاحب کربلا، مورد ظلم قرار گرفته، رنجیده خاطر، تشنه و مصیبت زده به شهادت رسید. پس خدای متعال به ذات خویش سوگند یاد کرد که هیچ مصیبت زده، رنجیده خاطر، گناهکار، غمگین، لب تشنه و بلا دیده‌ای به او روی نمی‌آورد و در نزد قبر حسین (ع) دعا نمی‌کند و آن بزرگوار را شفیع خویش قرار نمی‌دهد جز این‌که خدای عز و جل اندوه او را برطرف ساخته و حاجات او را برآورده می‌سازد و معاصی او را می‌بخشد و عمر او را طولانی ساخته و روزی او را وسعت می‌دهد. پس ای اهل بینش درس گیرید.
امام موسی کاظم (ع)
- لا تَأخُذُوا مِن تُربَتِي شيئاً لِتَتَبَرَّكوا بهِ، فإنّ كلَّ تُربَةٍ لَنا مُحرَّمَةٌ إلاّ تُربةَ جَدِّيَ الحسينِ بنِ عليٍّ عليهما السلام ، فإنّ اللّه َ تعالى جَعَلَها شفاءً لِشيعتنا و أوليائنا[11]
از تربتم برای تبرک چیزی برندارید چرا که خوردن تربت تمامی ما به جز تربت جدم حسین بن علی علیه السلام حرام است؛ زبرا خداوند متعال شفا را برای پیروان و دوستدارانمان (در) این تربت قرار داده است.
امام رضا (ع)
- کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً[12]
پدرم را چون ماه محرم فرا می‌رسید کسی خندان مشاهده نمی‌کرد.
امام مهدی (عج)
- لأَندُبَنَّکَ صَباحاً و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً[13]
هر صبح و شام بر تو (امام حسین (ع)) گریه و شیون می‌کنم و برای تو به جای اشک خون می‌گریم.
- أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین قَتَلُوهُ عَطْشاناً أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین طَرَحُوهُ عُرِیاناً أَلا یا أَهْلَ الْعالَمْ إِنَّ جَدِّی الْحُسَین سَحَقُوهُ عُدْوانا[14]
ای اهل عالم همانا جدم حسین را تشنه به قتل رساندند، آگاه باشید ای اهل عالم همانا جدم حسین را عریان بر خاک افکندند، آگاه باشید ای اهل عالم همانا جدم حسین را از روی دشمنی و کینه توزی پایمال نمودند.
منابع:
[1] بحارالانوار، ج36، ص205
[2] بحار الانوار، ج36، ص205
[3] همان
[4] جامع احادیث الشیعه، ج12، ص556
[5] کنزالعمال 12/121، سطر 11
[6] البرهان فی تفسیر القرآن، ج3، ص232
[7] ثواب الاعمال، ص319، کامل الزیارات
[8] من لا یحضره الفقیه، ج2، ص581
[9] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج10، ص244
[10] مستدرک الوسائل، ج10، ص 239
[11] عیون اخبار الرضا: 6/104/1
[12] بحار الانوار، ج44، ص284
[13] بحار الانوار،ج 98، ص238
[14] الزام الناصب، ج2، ص 233