عقیله بنی هاشم، زینب کبری (س) از ولادت تا وفات

با فرا رسیدن روز ولادت با سعادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری (س) بر آن شدیم تا به صورت خلاصه به حیات پر فراز و نشیب ایشان از ولادت تا وفات بپردازیم.

حضرت زینب (س) از ولادت تا ازدواج

حضرت زینب سلام الله علیها سومین نوه حضرت محمد (ص) می باشد که پس از دو برادر خویش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در پنجم جمادی الاول سال پنجم یا به روایتی ششم هجری قمری، در مدینه به دنیا آمد. رسول الله (ص) او را زینت پدر یا همان زینب نام نهاد اما برای او القاب بسیاری همچون عقیله بنی هاشم، عالمه غیر معلمه، کامله، نائبه الزهرا، معصومه صغری، شریکة الشهداء، ام المصائب و فاضله نقل گردیده است.

زینب کبری (س) از همان کودکی با سختی های بسیاری رو به رو شد، رحلت جانسوز حضرت رسول اکرم (ص)، به بستر افتادن مادر و شهادت دردناک او، شهادت پدر و برادر بزرگتر، واقعه سوزناک کربلا و پَر پَر شدن عزیزان، اسیر شدن و تحمل درد هِجر و غربت تنها برخی از اتفاقات و وقایع سختی است که در زندگی این بانوی بزرگوار رخ داده است و او نه تنها خم به ابرو نیاورد بلکه در برابر تمام آن ها صبر بیشه کرد و به خدای متعال توکل نمود.

حضرت زینب (س) در سال هفدهم هجری قمری با عبدالله بن جعفر بن ابی طالب ازدواج کرد و ثمره ی ازدواج ایشان پسرانی به نام های عون، علی، عباس، محمد و دختری به نام ام کلثوم بود که دو تن از آن ها (عون و محمد) به نقل در کتب تاریخی و روایی در کربلا شهید شده اند.

برخی از ویژگی های زینب کبری سلام الله علیها

نائبه الزهرا، زینب کبری (س) در سخن وری، علم و دانش سرآمد بود، او در زمان حیات پدر خویش قرآن کریم را برای زنان تفسیر می نمود و هنگامی که به اسارت گرفته شد با سخنرانی های گیرا و مستدل با دلایل و براهین قرآنی درباریان و شنوندگان را به سکوت و تعجب و حیرت در برابر علم و دانش خود وا می داشت.

او که به عابده ی آل علی نیز شهرت داشت در عبادت و حمد و ستایش پروردگار کوتاهی ننمود و گفته شده که در طول زندگی پر فراز و نشیب خود هیچ گاه شب زنده داری و تهجد را ترک نکرد (روایت شده که در شب عاشورا و همچنین شب یازدهم و پس از دیدن آن همه سختی نیز نماز شب این بانوی گرانقدر ترک نگردید و در آن شب ها نیز به نماز و راز و نیاز با معبود خود مشغول بود).

زینب کبری (س) در کربلا، کوفه و شام

صبر و استقامت حضرت زینب (س) در کربلا ستودنی بود او از صبح واقعه تا ظهر عاشورا عزیزترین کسان خویش را از دست داد اما زمانی که بر بالای سر برادر و امام زمان خویش، ابا عبدالله الحسین (ع) ، حاضر شد گفت: پروردگارا این قربانی را از ما بپذیر.

در کوفه نیز هنگامی که اسیران کربلا را با اوضاعی نابسامان و دلخراش در شهر کوفه گرداندند تا مردم به تماشای اهل بیت امام حسین (ع) و یاران او بنشینند، فاضله و عقیله بنی هاشم خطبه ای خواند که همه را متحیر ساخت و تحت تاثیر قرار داد به طوری که پس از آن اوضاع شهر برای حکومت نا امن بود و بوی آشوب بر ضد حکومت احساس می شد.

این بانو همچنین زمانی که همراه با امام سجاد علیه السلام و دیگر اسیران به نزد عبید الله ابن زیاد در داره الامار کوفه وارد شد به مخاصمه با عبید الله، بحث و جدال و افشاگری خاندان بنی امیه پرداخت.

پس از کوفه اسرا به شام و نزد یزید فرستاده شدند. اما در آن جا نیز حضرت (س) و امام سجاد (ع) خطابه ها و سخن وری هایی کردند که به رسوایی حکومت در میان مردمی که خشم و نفرت اهل بیت (ع) توسط حکومت در دلشان ریشه کرده بود انجامید به گونه ای که  واقعه ی کربلا به جای آن که جایگاه یزید را مستحکم کند آن را متزلزل و سُست کرده و محبت اهل بیت به جای خشم در دل مردم جای گرفت

رحلت حضرت زینب (س) در سرزمین شام

درباره زمان رحلت این بانو و همچنین محل خاکسپاری ایشان اختلاف نظر وجود دارد و اطلاعات دقیق و کاملی در دست نمی باشد.

تاریخ رحلت حضرت زینب را اواسط ماه رجب سال 62 هجری قمری و در یکی از دو روز چهاردهم و پانزدهم دانسته اند و درباره مکان خاکسپاری ایشان گفته اند که این بانو در سرزمین شام (دمشق کشور سوریه) یا شهر مدینه و یا در مصر وفات یافته و در آن جا به خاک سپرده شده است.

• برخی طبق احتمالات موجود بیان کرده اند که حضرت زینب (س) پس از واقعه کربلا به شهر مدینه بازگشت و بعد از یک سال و نیم در همان شهر وفات یافت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شده است.
• همچنین گفته شده که ایشان پس از ورود به مدینه در مجالس مختلف سخن وری می نمود و مردم را از ستمگری های یزیدی ها و آنچه که در کربلا رخ داد با خبر می ساخت. فرماندار آن شهر زمانی که از موضوع با خبر گشت به یزید نامه نوشت و در آن از سخنوری های این بانوی بزرگ و افشاگری ها گفت. یزید نیز دستور داد که حضرت زینب (س) به خواسته ی خود شهری را به جز دو شهر مکه و مدینه برای زندگی انتخاب کند تا بدان جا تبعید شود. حضرت نیز شام را انتخاب نمود و پس از مدتی در آن جا وفات یافت و در شهر دمشق به خاک سپرده شد.
• علاوه بر این دو نقل شده است که حضرت زینب (س) به سبب افشاگری علیه بنی امیه و حکومت غاصب مجبور به ترک شهر مدینه شد و از میان سرزمین های دیگر سرزمین مصر را برای ادامه زندگی انتخاب کرد و پس از مدتی در آنجا وفات یافت.