حوادث و رخدادهای شگفت انگیزی که پس از شهادت امام حسین (ع) در عالم اتفاق افتادند

اگر حسین از آن ما بود، در هر سرزمینی برای او پرچمی بر می افراشتیم … (آنتوان بارا، اندیشمند و عالم مسیحی). با فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی بر آن شدیم تا در مطلبی به اتفاقات و حوادث خارق العاده ای که پس از شهادت ایشان در زمین و آسمان رخ داد و در منابع معتبر اهل سنت و شیعه نقل شده اند، بپردازیم.

در واقع پس از شهادت امام حسین (ع) معجزه ها و رخدادهایی در عالم هستی اتفاق افتاد که آدمی با شنیدن آن‌ها مبهوت می‌ماند و به درستی راه ایشان ایمان خواهد آورد البته اگر که فرد با چشم دل به این حوادث و اتفاقات نظر کرده و هرگونه تعصبی را کنار گذارد.

• غباری سیاه و غلیظ در آسمان

بعد از آن که امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، بادی سرخ رنگ شروع به وزیدن کردن و گرد و غباری غلیط و سیاه رنگ به آسمان ها رسید و همه جا تاریک گشت. تاریکی به گونه ای بود که هیچ چیزی را نمی‌توانستند ببینند. مردم در آن زمان از شدت تاریکی گمان کردند که روز جزا فرا رسیده و عذاب خداوند بر سر آنان نازل شده است. پس از مدتی و از برکت وجودی امام زین العابدین (ع) سیاهی و گرد و غبار برطرف گردید [1].

• تلخی گوشت شتر

نقل شده است که بعد از شهادت مظلومانه اباعبدالله الحسین (ع) خیمه های اهل بیت (ع) و یارانشان غارت شده و اموالشان توسط سپاه عُمَر سعد به غنیمت گرفته شد. در میان غنائم شتری بود که افرادی که آن را غنیمت گرفته بودند نمی‌دانستند آن را بفروشند بهتر است یا آن را نحر کرده و بخورند. در نهایت تصمیم بر آن شد که شتر را نحر کنند.

پس از نحر شتر به طرز شگفت انگیزی دیدند که گوشت آن همانند درخت حنظل تلخ شده است [2].

• جوشیدن خون از زیر سنگ ها

از دیگر اتفاقات عجیب و غریبی که پس از شهادت آن حضرت رخ دادند و نشانه ای از خشم و غضب الهی می باشند می توان به جوشیدن خون از زیر سنگ ها اشاره کرد.

روایت گردیده است: زمانی که امام (ع) شهید شدند سنگی در زمین نبوده است مگر اینکه از زیر آن خونی تازه بیرون آمده و جاری بود [3].

از فردی به نام زید بن عمرو کندی نقل شده است که می گفت: ام حیا برایم تعریف می‌کرد که از روز شهادت حضرت (ع) به مدت سه روز جهان تاریک شده بود و هیچ کدام شام ننمودند مگر این که خیمه و خرگاهش سوخته شده بود و هیچ سنگی در بیت المقدس از جای خود برداشته نمی شد جز این که خونی غلیظ از زیر آن ظاهر می گشت [4].

همچنین در کتاب «کامل الزیارات» نقل شده است که مردی از مردمان بیت المقدس می‌گفت: به خداوند قسم، ما و مردمانمان که در بیت المقدس و اطراف آن سکونت داشتیم، شب هنگام (دوری مسافت و نبودن راه های ارتباطی سریع این امر را ناممکن می کرد)، شهادت امام (ع) را متوجه شدیم. به او گفتند: چطور چنین امری ممکن است؟ مرد فلسطینی گفت: در بیت المقدس هیچ سنگی، صخره ای و یا شنی را از جای خود بلند نکردیم مگر این که در زیر آن خونی تازه شروع به جوشیدن کرد و دیوارها همانند خون بسته سرخ و قرمز رنگ شده یودند، تا سه روز خونی تازه بر ما می بارید، علاوه بر این شنیدیم که ندا دهنده ای در دل شب ندا می داد و ستارگان در هم رفتند و خورشید تا سه روز گرفته بود، فردای آن روز شایعه شهادت امام حسین (ع) منتشر شد و طولی نکشید که خبر شهادت ایشان به ما رسید [5].

• خورشید گرفتگی

بعد از شهادت حضرت (ع) در روز دهم مُحرم، خورشید به گونه ای گرفت که در میان روز ستاره ها در آسمان دیده شدند [6]. به گونه ای که ستاره جوزا نیز در آسمان مشاهده می شد [7]. در برخی منابع طول زمانی این خورشید گرفتگی، سه روز گفته شده است [8].

• خاکستر شدن کالای کاروان

نقل شده است که پیش از شهادت امام حسین (ع) کاروانی از کشور یمن به سوی عراق حرکت نمود، کالای این کاروان دانه هایی خوش بو به نام ورس بود که برای رنگ کردن جامه، موی سر و همچنین درمان استفاده می شدند. کاروان یمنی همزمان با شهادت ابا عبدالله (ع) به کربلا وارد شدند که به ناگاه همه بارهای آن ها به خاکستر تبدیل شد [9].

• سرخی آسمان

از زراره بن اعین نقل شده است: امام جعفر صادق (ع) فرمودند: آسمان تنها در شهادت یحیی پسر زکریا نبی و امام حسین (ع) چهل روز گریه کرد و جز این دو نفر، بر هیچ کس دیگری نگریست. به امام عرض کردم که آسمان چگونه می گرید؟ امام پاسخ داد: خورشید در سرخی صبح طلوع و در سرخی غروب، غروب می کرد [10].

منابع:

[1] الملهوف علی قتلی الطفوف، سید بن طاووس، ص 24- مقتل الحسین، خوارزمی، ص 37

[2] سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج 4، ص 368 – ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، بیروت، دارالفکر، 1415، ج 14، ص 231

[3] کامل الزیارات، قمی، ابن قولویه، ص 77 – ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، بیروت، دارالفکر، 1415، ج 14، ص 230

[4] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، بیروت، دارالفکر، 1415، ج 14، ص 229

[5] کامل الزیارات، قمی، ابن قولویه، ص 77

[6] مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 212

[7] مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 213

[8] مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 229

[9] سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج 4، ص 368

[10] مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 212

منبع: سایت موسسه معراج النبی