حدیث با موضوع حرام خواری | حرام خواری در کلام معصومین

حدیث با موضوع حرام خواری

حرام خواری از جمله رذائل اخلاقی (جزو گناهان کبیره به شمار می رود) و اعمال نکوهش شده در دین مبین اسلام است که به عنوان مانعی سخت برای رسیدن به فلاح و رستگاری شناخته می شود. مانعی که بر اساس احادیث و روایات نقل شده از ائمه اطهار علیهم السلام قبول نشدن اعمالی چون حج، نماز، دعا و همچنین سخت دلی و محروم ماندن از بهشت را در پی دارد. در واقع به کسب مال و درآمد از راه های غیر شرعی نظیرکم فروشی، ربا، رشوه، قمار، دروغ، فحشا و مصرف نمودن آن در موارد مختلف و بخش های مختلف زندگی اطلاق می گردد. در این باره از حضرت محمد (ص) و امامان معصوم احادیث بسیاری نقل شده است که در این مطلب برای بهره مند شدن شما عزیزان بخشی از آنان را گرد آوری نموده ایم.

حدیث با موضوع حرام خواری
حدیث با موضوع حرام خواری

حرام خواری در کلام رسول اکرم (ص)

  • مَن أكَلَ لُقْمَةً مِن حَرامٍ لَم تُقْبَلْ لَهُ صلاةٌ أرْبَعينَ لَيلةً [1].

هر کس که لقمه ی حرامی بخورد، نماز او تا چهل شبانه روز مورد قبول درگاه احدیت قرار نخواهد گرفت.

  • إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ حَرّمَ الجَنّةَ جَسَدا غُذِيَ بحَرامٍ [2].

همانا خداوند عز و جل بهشت را بر جسمی که از مال حرام تغذیه شود، حرام نموده است.

  • لا يَدخُلُ الجَنّةَ منَ نَبَتَ لَحمُهُ مِن السُّحْتِ، النّارُ أوْلى بهِ [3].

به بهشت وارد نمی گردد شخصی که گوشت او از مال حرام روئیده باشد، آتش جهنم به او سزاوارتر است.

  • العِبادَةُ مَع أكْلِ الحَرامِ كالبِناءِ على الرَّمْلِ ـ و قيلَ : على الماءِ [4].

عبادت نمودن به همراه خوردن مال حرام همانند بنا کردن ساختمانی است بر روی شن و ماسه و به قولی بر روی آب.

  • لَرَدُّ دانَقٍ من حَرامٍ يَعْدِلُ عندَ اللّه ِ سُبحانَهُ سَبعينَ ألفَ حجّةٍ مَبْرورَةٍ [5].

رد کردن یک دانق (به یک ششم درهم گفته می شود) در نزد خداوند سبحان برابری می کند (معادل است) با هفتاد هزار حج مقبول.

  • تَرْكُ لُقْمَةِ حَرامٍ أحَبُّ إلى اللّهِ من صلاةِ ألفَي رَكْعَةٍ تَطَوُّعا [6].

ترک نمودن لقمه حرام (مال حرام) در نزد خداوند دوست داشتنی تر از خواندن هزار رکعت نماز مستحبی است.

  • لا يَكتَسِبُ العَبدُ مالاً حَراما فيَتَصَدَّقُ مِنهُ فَيوجَرُ عَلَيهِ، و لا يُنفِقُ مِنهُ فيُبارِكُ (اللّهُ) لَهُ فيهِ، و لا يَترُكُهُ خَلفَ ظَهرِهِ إلاّ كانَ رادَّهُ (زادَهُ) إلَى النّارِ [7].

اگر که بنده (انسان) مال حرامی کسب کند و از آن مال زکات و صدقه ای بدهد، به او اجری داده نشود و اگر که از آن انفاق نماید، خدای متعال برکتی برای او در آن قرار ندهد و آن مال بعد از او باقی نخواهد ماند، جز اینکه سوق دهنده ی او به سمت آتش دوزخ باشد.

حرام خواری در احادیث امامان علیهم السلام

امیر المومنین (ع)

  • بِئْسَ الطَّعامُ الحَرامُ [8].

بد طعامی است لقمه حرام.

  • أكَلَ عليٌّ عليه السلام تَمْرَ دَقَلٍ و شَرِبَ عليهِ الماءَ و ضَرَبَ على بَطْنِهِ، و قالَ : مَن أدخَلَ بطنَهُ النّارَ فأبْعَدَهُ اللّهُ [9].

امام علی (ع) خرمایی نامرغوب خورد و روی آن آب نوشید و دستی به شکم خویش زد و گفت: هر که آتش (منظور مال و لقمه حرام است) وارد شکم خود نماید، خدای متعال او را از رحمت خویش دور می سازد.

  • لَیْسَ بِوَلِیٍّ لِی مَنْ أَكَلَ مَالَ مُؤْمِنٍ حَرَاماً [10].

هر کس که مال مومنی را به حرام بخورد هیچ گاه دوستدار من نمی باشد.

  • وَ لَا یَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَکَلَ مَالًا حَرَاماً لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ، وَ لَا یَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا یَنَالُ شَفَاعَتَهُ.

به خدا قسم، به خدا قسم، به خدا قسم هر کس که مال حرامی بخورد در روز جزا از پیامبر (ص) دور خواهد افتاد و از حوض کوثر نخواهد نوشید و مشمول شفاعت ایشان نمی گردد.

امام محمد باقر (ع)

  • مَنْ أَصَابَ مَالًا مِنْ أَرْبَعٍ لَمْ یقْبَلْ مِنْهُ فِی أَرْبَعٍ مَنْ أَصَابَ مَالًا مِنْ غُلُولٍ أَوْ رِبًا أَوْ خِیانَةٍ أَوْ سَرِقَةٍ لَمْ یقْبَلْ مِنْهُ فِی زَکاةٍ وَ لَا صَدَقَةٍ وَ لَا حَجٍّ وَ لَا عُمْرَةٍ [11].

هر کس که مالی را از چهار منبع (راه و مسیر) به دست آورد، چهار عمل (نیکش) پذیرفته و مقبول نمی گردد: کسب در آمد از غل و غش یا همان فریبکاری، ربا، خیانت و دزدی باعث می شود که اعمال نیکی چون زکات، صدقه، حج واجب و عمره از او پذیرفته نگردند.

  • إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَصَابَ مَالًا مِنْ حَرَامٍ لَمْ یقْبَلْ مِنْهُ حَجٌّ وَ لَا عُمْرَةٌ وَ لَا صِلَةُ رَحِمٍ حَتَّی إِنَّهُ یفْسُدُ فِیهِ الْفَرْجُ [12].

همانا اگر که فردی مالی را از راه حرام به دست آورد از او هیچ حج واجب، عمره و صله رحم پذیرفته نمی گردد، حتی مال حرام در ازدواج و مسائل زناشویی هم تاثیر بدی خواهد گذاشت.

حدیث با موضوع حرام خواری
حدیث با موضوع حرام خواری

امام صادق (ع)

  • في قولهِ عزّ و جلّ: «وَ قَدِمْنَا إِلى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَبَاءً مَّنثُورًا». : أمَا و اللّهِ إنْ كانت أعمالُهُم أشدَّ بَياضا مِن القُباطيِّ، و لكنْ كانوا إذا عَرَضَ لهُمُ الحرامُ لم يَدَعوهُ [13].

امام صادق (ع) درباره آیه بیست و سوم سوره فرقان فرمودند: به خداوند قسم، اگر چه اعمال و کردار آن ها سفیدتر از کتان مصری بود اما این گونه بودند که هر زمان با حرامی مواجه می شدند آن را فرو نمی گذاشتند (رها نمی کردند).

امام موسی کاظم (ع)

  • اِنَّ الحَرامَ لا یُنمی، وَ اِن نَمی لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ، وَ ما اَنفَقَهُ لَم یُوجَر عَلَیهِ وَ ما خَلَّفَهُ کانَ زادَهُ إلَی النّارِ [14].

همانا مال حرام رشد نمی کند و اگر که رشد نمود برکتی در آن وجود ندارد، انسان آن چه را که از مال حرام انفاق می نماید، پاداشو اجری برای آن نیست و آن چه را که باقی خواهد گذاشت، ره توشه اش به سمت آتش دوزخ است.

منابع:

[1] کنز العمال، 9266

[2] کنر العمال، 9261

[3] تنبیه الخواطر، 61/1

[4] عدة الداعی: 141

[5] الدعوات: 36/25

[6] تنبیه الخواطر، 120/2

[7] عدةالداعی: 93

[8] غرر الحکم، 4389

[9] تنبیه الخواطر: 46/1

[10] تنبیه الخواطر: 16/1

[11] وسائل الشیعه، ج 11، ص 145

[12] بحار الانوار، ج 100، ص 11

[13] الکافی، 5/81/2

[14] مسند الامام الکاظم (ع)، ج 2، ص 379

موسسه معراج النبی

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *