در دوران غیبت حضرت مهدی (عج) شناختن فرقه های انحرافی که در صدد معرفی خود به عنوان یک مذهب الهی برای به دام انداختن افراد مسلمان و با ایمان و کشاندن آن ها به وادی هلاکت و نابودی و دور کردن آن ها از مسیر سعادت جاودانه هستند امری ضروری است زیرا با شناختن این فرقه ها می توان راهکارهایی را برای مقابله با آن ها و آسیب های ناشی از به وجود آمدنشان همانند سست شدن باور و عقاید مردم به خصوص در مبحث مهدویت، ایجاد نزاع و جنگ در میان مسلمانان، به خطر افتادن اسلام، تسلط دشمنان دین اسلام بر جوامع اسلامی و به وجود آمدن ناهنجاری ها در رفتار و اخلاق، تبین و مشخص نمود. در حقیقت اسلام همچون دیگر مکاتب آسمانی و الهی همواره و در طول تاریخ مورد هجوم دشمنان قرار گرفته است و دشمنان برای ضربه زدن به پیکره دین انواع حربه ها و حیله ها را به کار گرفته اند که یکی از آن ها به راه انداختن فرقه ها و گروه های انحرافی به اسم مذهب است. در این مطلب بر آن شدیم تا شما را با فرقه ی انحرافی بابیت آشنا سازیم.
درگذشت سید کاظم رشتی و به وجود آمدن فرقه ی انحرافی بابیت
در سال های نخستین قرن سیزدهم مکتبی به نام شیخیه توسط فردی به نام شیخ احمد احسائی از اهالی عربستان که در علوم مختلف مطالعاتی داشته و قرآن، فقه و اصول می دانست و در جلسات درس اندیشمندان و عالمان بزرگ زمان خویش شرکت می نمود، و بر اساس تفکراتش به وجود آمد. این شیخ که به شیخ جلیل شهرت داشت در ابتدا مورد استقبال مردم به خصوص ایرانیان قرار گرفت [1] و شهرت فراوانی کسب کرد و افراد بسیاری پیرو او و مکتبش شدند اما پس از مدتی نظرات و دیدگاه های انحرافی از سوی او بیان شدند که مخالفت برخی از علما را در پی داشت به گونه ای که توسط شهید ثالث تکفیر شد. این امر باعث شد پایگاه مردمی شیخیه تضعیف شده و شیخ احمد تصمیم به بازگشت به عربستان بگیرد. او پس از بازگشت، در راه مدینه درگذشت. پس از فوت شیخ جلیل پیروان مکتبش سید کاظم رشتی را به عنوان جانشین او انتخاب کردند. این فرد بیش از پانزده سال گروه شیخیه را رهبری کرد و افکار شیح احمد و همچنین نظریات خود را بیان و مطرح نمود [2] و بدون آن که برای خود جانشینی مشخص و معین کند وفات یافت. در گذشت او سبب شد برخی از بزرگان شیخیه که در اعتقاد و فکر و نظر با یکدیگر اختلافاتی داشته اند، ادعای جانشینی کنند. که یکی از آن ها علی محمد شیرازی بود که فرقه انحرافی بابیت که خود زمینه پیدایش فرقه بهائیت است به دست او پایه گذاری شد.
علی محمد شیرازی که به «باب» شهرت داشت و در میان پیروان خود به حضرت اعلی و نقطه اولی معروف بود فردی از اهالی شیراز بود که تحصیلات ابتدایی خود را در نزد یکی از شاگرادان شیخ احمد احسائی گذراند او سپس به شهر بوشهر رفته و در مدت پنج سالی که در آن جا زندگی می کرد به بازرگانی و همچنین ریاضت های نادرست و نکوهش شده در شرع مبین اسلام مشغول بود (بیان شده همین ریاضت های غیر شرعی زمینه ساز انحراف اعتقادی او بوده اند). پس از آن به کربلا رفته و یکی از مریدان و شاگردان سید کاظم رشتی شد. او به سبک و سیاق شیخیه برای تفسیر قرآن و احادیث و همچنین مسائل فقهی آگاه شد و مورد توجه استاد خود قرار گرفت.
بزرگ فرقه انحرافی بابیت نخست ادعا نمود که باب و واسطه ای میان حضرت مهدی (عج) و مردم است و مردم برای آگاهی از اسرار ناب باید پیرو او باشند. سپس گفت که امام دوازدهم است. او به این دو ادعا اکتفا نکرد و در آخر بیان کرد که کتاب و دینی جدید بر او نازل شده است.
علی محمد شیرازی و ادعای باب بودن حضرت مهدی (عج)
پس از آن که سید کاظم رشتی فوت کرد علی محمد شیرازی خود را جانشین او دانست. این ادعا با حمایت گروهی از شاگردان سید رشتی رو به رو شد. این حمایت و مقبول واقع شدن جانشینی او سبب شد که او از فرصت پیش آمده به سود خویش استفاده کند.
در واقع او پس از آن که جانشین شد نخست ادعا کرد که مفسر قرآن کریم است (ادعای ذکریت) و قسمت های از قرآن را به شیوه و روش شیخیه تفسیر کرد. پس از آن گفت که حضرت مهدی (عج) او را مأمور نموده که جهانیان را ارشاد و هدایت کند و خود را واسطه میان حضرت (عج) و مردم یا همان «باب» معرفی نمود. در حقیقت باور و اعتقاد او این بود که مردم حقیقت جو برای آگاهی یافتن از رمز و راز و حقایق ناب می بایست از «در» عبور کنند. پس می گفت که من همان باب هستم و مردم برای به دست آوردن آن حقایق لازم است به من ایمان بیاورند. او ادعای خود را آشکارا بیان می کرد و می گفت: ای بنده های خدا صدا و ندای حجت الله و امام زمان (عج) را از سوی باب بشنوید.
همچنین نقل شده که او به یکی از اشخاصی که مریدش بوده است گفته که در اذان نماز روز جمعه شهر شیراز پس از سه شهادت بگوید : شهادت می دهم که علی قبل از نبیل (علی محمد به حروف ابجد برابر با علی نبیل است) باب بقیه الله (عج) است؛ که اعتراض، ناراحتی و خشمگین شدن مسلمانان را در پی داشت [3].
علی محمد شیرازی در مدت پنج ماه توانست گروهی هجده نفره [4] را تشکیل دهد تا هر یک از آن ها در نقطه ای به تبلیغ این فرقه بپردازد و افرادی را به این مکتب در بیاورند. آن ها که اکثرا جزو شاگرادان سید کاظم رشتی بوده اند توانستند افرادی را پیرو این فرقه انحرافی کنند.
ادامه دارد …
منابع:
[1] سال ها در شهرهای مختلف ایران زندگی کرد.
[2]در انحراف عقیدتی سید کاظم رشتی تردیدی در میان علما وجود ندارد و اکثر آراء و نظریات باطل شیخیه به او نسبت داده شده اند.
[3] تخلیص تاریخ نبیل، ص 127
[4] علی محمد شیرازی این گروه را حروف حی نامید.
