کربلا سرزمینی تفتیده که در آن پاک‌ترین پیکرها آرمیده‌اند، امروز و پس از قرن‌ها مکانی برای اجتماعی بزرگ است. اجتماعی که نوید ظهور آخرین منجی دنیا را می‌دهد. اجتماعی که اگر چه با سختی همراه است اما یکدلی در آن به بهترین وجه، میان مردم با رنگ و نژاد و قومیت مختلف از سر تا سر جهان نمایان است. آن‌ها گرد هم آمده و با یکدیگر هم نوا گشته‌اند تا حق بودن حسین علیه السلام را گواه باشند و بگویند: بارالها! شهادت می‌دهم که آن امام همام ولی تو و فرزند ولی توست، برگزیده تو و فرزند برگزیده تو است … با فرا رسیدن اربعین حسینی تصمیم گرفتیم تا برای بهره‌مند شدن شما بزرگان به کربلا در احادیث معتبری که در کتب حدیثی از ائمه (ع) وجود دارند، پرداخته و آن‌ها را به نگارش در آوریم.
کلام حضرت محمد (ص)
- .. وَ هِىَ أَطْهَرُ بُقاعِ اْلأَرْضِ وَ أَعْظَمُها حُرْمَةً وَ إِنَّها لَمِنْ بَطْـحاءِ الْجَنَّـةِ.[1]
و حضرت رسول (ص) در ارتباط با کربلا فرمودند: … و آن پاک‌ترین بقعه بر روی زمین و از لحاظ احترام بزرگ‌ترین آن‌هاست و به حق کربلا از بسا‌ط‌های بهشت است.
- يُقْبَرُ اِبنْى بِأَرْضٍ يُقالُ لَها كَرْبَلا هِىَ الْبُقْعَةُ الَّتى كانَتْ فيها قُبَّهُ اْلأَسْلامِ الَّتى عَلَيْهَا الْمؤمِنينَ الَّذينَ امَنوُا مَعَ نُوحٍ فِى الطُّوفانِ. [2]
پسر من حسین در سرزمینی که به آن کربلا گویند خاک می‌شود. زمینی ممتاز که همیشه گنبد اسلام بوده است. همان‌طور که خدای متعال یاران با ایمان حضرت نوح (ع) را در آن‌جا از طوفان رهایی بخشید.
- اَلا وَ إِنَّ الاْءِجـابَةَ تَحْـتَ قُـبَّتِهِ، وَ الشِّفاءَ فىِ تُرْبَتِهِ، وَ الاَْئِمَّةَ عليهم السلام مِنْ وُلْدِهِ[3]
اگاه باشید که اجابت دعا،تحت قبهحرم او، و شفا در تربت او و امامان علیهم السلام از فرزندان او هستند.
کربلا در احادیث امامان (ع)
امام علی (ع)
- وَاها لَكِ أَيَّتُهَا التُّرْبَةُ لَيَحْشُـرُنَّ مِنْـكَ قَـوْمٌ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ بِغَيْرحِسابٍ[4]
حضرت علی (ع) خطاب به خاک کربلا فرموند: ای خاک چه خوشبو هستی! در روز جزا از تو قومی محشور خواهند شد که بی حساب و بدون درنگی به بهشت می‌روند.
- … مَصارِعُ عُشّـاقٍ شُـهَداءِ لايَسْبِقُهُمْ مَنْ كانَ قَبْلَهُمْ وَ لايَلْحَقُهُمْ مَنْ كانَ بَعْدَهُمْ.[5]
گفته شده که روزی گذر حضرت امیر مومنان (ع) به کربلا افتاد؛ پس فرمود: این‌جا قربانگاه عاشقان و مشهد شهیدانی است که نه شهدای گذشته و نه شهیدان آینده به گَرد پای آن‌ها می‌رسند.
امام سجاد (ع)
- تَزْهَرُ أَرْضُ كَرْبَلا يَوْمَ الْقيامَةِ كَالْكَوْكَبِ الدُّرّىّ وَ تُنادِى أَنَا أَرْضُ الْمُقَدَّسَةُ الطَّيّبَةُ الْمُبارَكَةُ الَّتى تَضَمَّنَتْ سَيِّدَالشَّهَداءِ وَ سَيِّدَ شَبابِ أَهْلِ الجَنَّةِ[6]
سرزمین کربلا در روز قیامت همچون ستاره مرواریدی می‌درخشد و ندا می‌دهد که من زمین مقدس خدا هستم. زمین پاک و مبارکی که امام شهیدان و سید جوانان اهل بهشت را در آغوش گرفته است.
امام صادق (ع)
- مَنْ أَتى قَبْرَالحُسَيْنِ عليه السلام عارِفا بِحَقِّهِ كَتَـبَهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ فِى أَعْلى عِلّييّ[7]
آنکس که به زیارت قبر حسین علیه السلام در حالی که عارف به حق او باشد، برود، خداوند عز و جل نام او را در اعلی علین ثبت می‌کند.
- اَلسُّجُودُ عَلى طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام يُنَـوِّرُ إِلَى الْأرْضِ السّـابِعـَةِ وَ مَنْ كانَ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام كُتِبَ مُسَبِّحا وَ إِنْ لَمْ يُسَبِّحْ بِها …[8]
سجود بر گل مزار حسین علیه السلام تا زمین هفتم را نورانی می‌کند و آن‌که تسبیحی از خاک مزار حسین علیه السلام را با خود داشته باشد، تسبیح گوی حق تعالی به شمار می‌رود حتی اگر که با آن تسبیح نگوید.
- اَلسُّجُودُ عَلى تُرْبَةِ الْحُسَيْنِ عليه السلام يَخْـرِقُ الْحُجُبَ السَّـبْعَ. [9]
سجده بر تربت حسین علیه السلام حجاب‌های هفتگانه را برطرف می‌سازد.
- فِى طِينِ قَبْرِالْحُسَيْنِ عليه السلام، أَلشِّفاءُ مِنْ كُلِّ داءٍ، وَ هُـوَ الدَّواءُ الاَْكْـبَرِ.[10]
در تربت قبر امام حسین علیه السلام، شفاء از هر بیماری است و او داروی بزرگ است.
امام باقر (ع)
- مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَكُونَ مَسْكَنُهُ وَ مَأْواهُ الْجَنَّةَ، فـَلا يـَدَعْ زِيـارَةَ الْمَظْلُومِ[11]
هر که می خواهد مسکن و ماوای او بهشت باشد، پس زیارت کردن مظلوم را ترک نکند.
- لَوْ يَعْـلَمُ النّـاسُ ما فِى زِيارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام مِنَ الْفَضْلِ، لَمـاتُوا شَـوْقا[12]
اگر که مردم از فضیلت زیارت قبر امام حسین علیه السلام با خبر می شدند، از شوق جان می دادند.
- زُرْتُ قَبْرَ الْحُسَيْنِ (ع) فَلَمّا قَدِمْتُ جاءَنى اَبُوجَعْفَرٍ مُحَمّد بْنِ عَلِىٍّ (ع) … فقال (ع): اُبَشِّـرُ يا حَـمْرانُ فَمَنْ زارَ قُبُورَ شُهَداءِ آل مُحَمَّدٍ (ص) يُريدُ اللّهَ بِـذلِكَ وَصْلَةَ نَبِـيِّهِ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ[13]
شخصی به نام حمران می گفت: زمانی که از زیارت قبر امام حسین علیه السلام برگشتم امام محمد باقر (ع) به دیدارم آمد و فرمود: تو را بشارت می دهم ای حمران، هر آنکس که قبور شهداء آل محمد (ص) را زیارت کرد و مقصود او از این امر رضایت خداوند متعال و تقرب جستن به پیامبر (ص) باشد، از گناهان خویش بیرون می آید همچون زمانی که از مادر زائیده شد.
امام موسی کاظم (ع)
- لاتَسْتَغْنى شِيعَتُنا عَنْ أَرْبَعٍ: خُمْرَةٌ يُصَلّى عَلَيْها، وَ خاتَمٌ يَتَخَتَّمُ بِهِ، وَ سِواكٌ يَسْتاكٌ بِهِ، وَ سَبْحَةٌ مِنْ طِينِ قَبْرِ أَبى عَبْدِاللّه ِ عليه السلام …[14]
حضرت فرمودند: شیعیان ما ا چهار چیز بی نیاز نمی‌باشند: سجاده‌ی نماز، انگشتری که به دست می‌کنند، مسواکی که با آن دندان‌ها مسواک می‌شوند و تسبیحی که از خاک تربت حسین علیه السلام است.
- وَ لا تَأخُذُوا مِنْ تُرْبَتى شَيْئا لِتَبَرَّكُوا بِهِ فِإِنَّ كُلَّ تُرْبَةٍ لَنا مُحَرَّمِةٌ اِلاّ تُرْبَةُ جَدِّىَ الْحُسَـيْنِ بْنِ عَـلِىٍّ عَلَيهِمَا السَّلامُ فَإِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَها شِفاءً لِشيعَتِنا وَ أَؤْلِيائِنا.[15]
و از خاک تربت من چیزی را برای تبرک بر ندارید، همانا خوردن هر خاکی به جز تربت جد من حسین (ع) بر ما حرام می‌باشد. خداوند متعال فقط تربت کربلا را برای شیعیان و دوستانمان شفا قرار داده است.
امام رضا (ع)
- مَنْ زارَقَبْرَالْحُسَيْنِ عليه السلام بِشَطِّ الْفُراتِ كانَ كَمَـن زارَاللّه َ[16]
هر آنکس که مزار حسین علیه السلام را در کنار شط فرات زیارت کند همچون کسی است که (خانه) خدا را زیارت کرده است.
امام حسن عسکری (ع)
- عَلاماتُ الْمُؤمِنِ خَمْسٌ: صَلاةُاَلْإِحْدَى وَالْخَمْسيِن، وَ زِيارَةٌ الاَْربَعينِ، وَ التَّخَتُّمُ فىِ الْيَمينِ، وَ تَعـفيرُ الْجَـبينِ، وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحيم[17]
نشانه‌های مومن پنج چیز است: گزاردن پنجاه و یک رکعت نماز (نمازهای واجب و نافله)، زیارت اربعین، قرار دادن انگشتری در دست راست، پیشانی بر خاک ساییدن و عبارت «بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن».
منابع:
[1] بحارالانوار، ج98، ص115
[2] كامل الزيارات، ص269، باب88، ح8
[3] مستدرك الرسائل، ج10، ص335
[4] شرح نهج البلاغه، ج4، ص169
[5] تهذيب، ج6، ص73
[6] كامل الزيارات، ص268
[7] من لايحضره الفقيه،ج2، ص581
[8] وسائل الشيعه، ج3، ص608
[9] بحارالانوار، ج98، ص135
[10] كامل الزيارات، ص275
[11] مستدرك الوسائل، ج10، ص253
[12] ثواب الاعمال، ص319
[13] امالى شيخ طوسى، ج2، ص28
[14] تهذيب الاحكام، ج6، ص75
[15] جامع احاديث الشيعه، ج12، ص533
[16] مستدرك الوسائل، ج10، ص250
[17] التهذيب، ج6، ص52