نماز به عنوان مهم‌ترین عمل عبادی مسلمانان که با عنوان ستون دین از آن یاد می‌شود می‌بایست بر اساس اصولی تعیین شده ادا شود تا صحیح و مورد قبول باشد. به عنوان مثال می‌بایست رو به قبله گزارده شود. مکان و لباس نمازگزار نجس یا غصبی نباشد. اذکار خاصی گفته شود و پیش از شروع وضو گرفته شود. آداب و احکام نماز بسیارند که آشنا شدن با آن‌ها الزامی است. از این رو بر آن شدیم تا در این مطلب به بخشی از آن‌ها که به عنوان احکام لباس نمازگزار شناخته می‌شوند بر اساس آن‌چه که در توضیح المسائل آیت ا… سیستانی آمده است، بپردازیم.
لباس نمازگزار شرایط خاصی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به پاکیزه بودن (نبودن انواع نجاسات بر آن)، طلا بافت نبودن برای مردان، مباح بودن و از اجزای مردار نبودن لباس اشاره کرد. البته در کنار این موارد مستحبات و مکروهاتی نیز در ارتباط با لباس نمازگزار ذکر شده‌اند که برخی از آن‌ها عبارتند از: پوشیدن لباس سفید، نپوشیدن لباس سیاه (پوشیدن آن جزو مکروهات است)، باز نبودن تکمه‌های لباس، تنگ یا چرک نبودن لباس، به کار گیری عطر و انگشتر عقیق به دست داشتن.
احکام لباس نمازگزار – طبق توضیح المسائل آیت ا… سیستانی
- مرد می‌بایست در هنگام نماز عورتین را بپوشاند هر چند که کسی او را نمی‌بیند و البته بهتر است که از ناف تا زانو نیز پوشانده شود.
- زنان می‌بایست حجاب کاملی داشته باشند. آن‌ها علاوه بر کل بدن سر خویش را نیز لازم است بپوشانند و بنا بر احتیاط واجب این موارد از خود او نیز پوشانده شوند به این معنا که چادر یا لباس حجاب را به گونه‌ای بر روی خود قرار ندهد که خود بتواند دست و یا بخش‌های بی حجاب بدنش را ببیند. البته دست و پا تا مچ لازم نیست اما برای کسب یقین بهتر است لباس کمی بلندتر باشد.
- اگر که لباس نمازگزار به صورتی باشد که در حالت ایستاده عورت را پوشانده اما در دیگر حالات نظیر سجده یا رکوع عورت نپوشاند اگر که در آن حالات با چیزی عورت را بپوشاند نماز صحیح خواهد بود اگر چه احتیاط مستحب آن است که با آن لباس نمازش را ادا نکند.
- برای پوشاندن بدن، آدمی می‌تواند از برگ گیاه یا علف استفاده کند اما احتیاط مستحب آن است که زمانی آن‌ها را به کار گیرد که لباسی نداشته باشد.
- لباس فرد نمازگزار می‌بایست پاک باشد و اگر که شخصی در حالی که اختیار دارد با بدن و لباس نجس نماز بخواند، آن نماز باطل خواهد بود. اما آن‌که در فراگیری مسائل شرعی کوتاهی نموده و به این موضوع که لباس نجس نماز را باطل می‌کند یا به عنوان مثال از این‌که منی نجس است بی اطلاع بوده باشد، احتیاط واجب اعاده کردن نماز است چه در وقت خود و چه در زمانی دیگر به صورت قضا اگر که وقت آن گذشته باشد.
- اگر که فردی یقین داشته باشد که لباسش نجس نمی‌باشد و پس از نماز متوجه نجس بودن آن گردد نماز او صحیح خواهد بود.
- اگر که بر لباس شخص نمازگزار، خونی از زخم، جراحت و یا دمل باشد تا زمانی که آن زخم یا جراحت بهبود پیدا نکرده است، می‌توان با آن خون نماز را به جای آورد و برای چرکی که با خون خارج شده باشد یا دارویی که روی زخم گذاشته شده و نجس گردیده و به لباس رسیده نیز همین حکم را دارد.
- اگر که آب دهان، بینی یا رطوبتی دیگر از حیوانی حرام گوشت نظیر گربه بر لباس فردی که نماز می‌خواند باشد، اگر که تر باشد نماز باطل می‌گردد و اگر که خشک شده باشد و عین آن برطرف گردیده، نماز صحیح خواهد بود.
- اگر که آدمی شک داشته باشد که لباس او از حیوان حرام یا حلال گوشت تهیه شده است خواه در کشوری اسلامی باشد یا غیر اسلامی جایز خواهد بود که با آن نماز را به جای آورد.
- آن‌که به این امر اشراف دارد که به تن کردن لباس غصبی حرام می‌باشد اما به حکم نماز خواندن با آن آگاه نیست اگر که به عمد با آن لباس نماز گزارد، نماز او باطل خواهد بود.
- اگر که شخصی تنها یک لباس داشته باشد و علاوه بر لباس بدن او نیز نجس شده باشد و تنها به اندازه طاهر نمودن یکی از این دو آب داشته باشد احتیاط آن است که بدن را آب کشیده و با آن لباس که تنها لباس او می‌باشد نماز گزارد و بنا بر احتیاط واجب جایز نخواهد بود که لباس خویش را آبب کشیده و با بدنی نجس نماز بخواند. اما اگر که نجاست لباس بیشتر باشد و یا عنوان دیگری که در لباس نمازگزار ممنوع است همچون وجود خون درندگان بر روی لباس نمازگزار بیش تر باشد در این صورت شخص مختار است که یکی از آن دو را آب بکشد.
تلاوت آیه 4 سوره مدثر-یاسر دوسری
وَ ثِيَابَكَ فَطَهِّرْ
و لباست را پاک کن،