احادیثی از امام هادی علیه السلام

امام هادی علیه السلام

امام هادی علیه السلام دهمین امام شیعیان و فرزند برومند امام جواد (ع) و نوه بزرگوار حضرت رضا (ع) می‌باشد. نام مادر ایشان سمانه مغربیه و به قولی سوسن است. ایشان در نیمه ماه ذی الحجه سال 212 هجری قمری و در منطقه‌ای حوالی شهر مدینه چشم به جهان گشود و زمین را با قدوم مبارک خویش نورانی نمود. نام او علی‌ست و به هادی و علی النقی شهرت دارد. کنیه ایشان نیز ابو الحسن گفته شده است. امام هادی در هشت سالگی به امامت رسیدند و 34 سال به این امر پرداختند (ایشان در سال 254 هجری قمری و در حالی که تنها 42 سال داشت، به شهادت رسید) و به وسیله وکیلان خود با شیعیان در ارتباط بودند. از حضرت هادی علیه السلام زیارت نامه هایی همچون زیارت جامعه کبیره و احادیث فراوانی در مباحث و موضوعات مختلف از جمله تفسیر، فقه، تنزیه، جبر، اختیار و اخلاق روایت شده و در کتب معتبر حدیثی به نگارش در آمده‌اند. به همین منظور و برای بهره‌مند شدن از علم و دانش این امام همام به گردآوری و نگارش برخی از احادیث امام هادی در این مقاله پرداختیم.

حدیث
احادیث امام هادی (ع)

احادیث امام هادی (ع)

  • لَمْ یزَلِ اللهَ وَحْدَهُ لاشیء معه ثُمَّ خَلَقَ الاشیاء بدیعاً و اختار لِنَفْسِهِ اَحْسَنَ الاَسماءِ؛ [1]

حق تعالی از ازل تنها بود و چیزی به همراه او نبود. سپس اشیاء را به صورت بدیع خلق نمود و برای خویش بهترین نام ها را برگزید.

  • اِنَّ للهِ بقاعاً یحِبُّ اَن یدْعی فیها فَیستَجیبَ لِمَن دَعاهُ و الحَیرُ منها [2]

همانا برای خداوند متعال بقعه‌ها و مکان‌هایی بر روی زمین است که دوست دارد در آن‌ها خوانده شود. پس استجابت می‌کند دعا و درخواست کسی که او را خوانده و دعا نموده است و حائر حسینی یکی از آن‌ها است.

  • اَلْغَضَبُ علی مَنْ تَمْلِکُ لَوْمٌ [3]

غضب و خشم بر آن‌کس که اختیار او به دست تو می‌باشد، مایه ملامت و سرزنش است.

  • اِظْهارُ الشی قبل اَنْ یسْتَحْکِمَ مُفْسِدَهٌ له [4].

علنی نمودن چیزی پیش از آن‌که مستحکم و قطعی شود (سامان یابد)، تباهی برای آن است (موجب تباهی و به سامان نرسیدن آن می‌شود).

  • اَلْعِتابُ مِفْتاحُ الثِّقالِ وَ العِتابُ خَیرٌ مِنَ الحِقدِ [5]

سرزنش و عتاب نمودن کلید آزار می‌باشد و سرزنش بهتر از کینه می‌باشد.

  • مَن أطاعَ اللّهَ يُطاعُ [6]

هر آن‌کس که از خداوند متعال امر بَرد، از او فرمان می‌برند.

  • اَلْمُصِیبَهُ للِصّابِرِ واحِدَهٌ وَ لِلْجازِعِ اِثْنَتانِ [7].

مصیبت برای فرد بردبار و صبور یکی است و برای شخص بی طاقت، دو تا می‌باشد. [8]

  • اَلْهَزْلُ فُکاهَهُ السُّفَهاءِ وَصَناعَهُ الْجُهّالِ [9]

هزل گفتن، شوخی و مزاح سفیهان (کم خردان) و عمل جاهلان است.

  • اِنَّ الظالِمَ الحالِمَ یکادُ اَنْ یعضی علیه بِحِلْمِهِ، و انَّ المُحِقَّ السَّفیه یکادُ ان یطْفِیءَ نُورَ حَقِّهِ بِسَفهِهِ [10]

دور نیست که ظلم و ستم شخص ستمگرِ بردبار و صبور به جهت صبوری‌اش بخشیده شود و دارای حق سفیه و نا به خِرد، نزدیک است که به جهت نا به خِردی، نور حقانیت خویش را خاموش نماید.

امام هادی علیه السلام
امام هادی علیه السلام
  • مَنْ اتَّقی الله یتَّقی، وَ مَنْ اطاعَ لله یطاع، و من اطاعَ الخالق لم یبال سَخَطَ المَخْلُوقین، و مَنْ اَسْخَطَ الخالق فَلییقَنَ ان یحِلَّ به سَخَطَ المَخلوقین [11].

هر که از خداوند بترسد و تقوا پیشه کند، مردم از او بترسند، هر آن‌کس که خداوند را فرمان برد از او اطاعت شود، و هر کس مطیع و فرمانبردار خالق گردد، باکی از خشم و غضب مخلوق ندارد و هر آن‌کس که آفریدگار را به خشم آورد پس به یقین دچار خشم مخلوق می‌شود.

  • اِنَّ اللهَ لا یوصَفُ اِلاَّ بِما وَصَفَ به نَفْسَهُ وَ اَنّی یوصَفُ الذَّی تَعجِزُ الحَواسُّ اَنْ تُدْرِکَهُ وَ الاَوْهامُ اَنْ تَنالُهُ وَ الخَطَراتِ اَنْ تَحُدَّهُ وَ الاَبْصارُ عَنِ الاحاطَهِ بِه نَای فی قُرْبِهِ وَ قَرُبَ فِی نَایهِ، کَیفَ الکَیفَ بِغَیر اَنْ یقال: کَیفَ، وَ اینَ اْلاینَ بِلا أن یقالَ: اینَ هُو، مُنْقَطِعُ الکَیفِیهِ وَ الاینیهِ الواحِدُ الاَحَدُ، جَلَّ جَلالُهُ و تَقَدَّسَتْ اسْماؤُهُ [12].

همانا خداوند متعال وصف نمی‌شود جز به آن‌چه خود به آن خویش را وصف کرده است. کجا وصف گردد آن که حواس از درک او ناتوان هستند و اوهام و تصورات به کُنه او پی نبرند و در دیده‌ها نگنجد. او با تمامی نزدیکی، دور می‌باشد و با تمام دوری‌اش قریب و نزدیک. کیفیت و چگونگی را پدید آورده، بدون آن‌که بدون آن‌که خویش کیفیت و چگونگی داشته باشد. مکان را خلق نموده بدون آن که خویش مکانی داشته باشد. او از چگونگی و مکان بر کنار می‌باشد. یکتای یکتا است، شکوه و جلال او غظیم و اسامی او پاک و پاکیزه است.

  • خَیرٌ مِنْ الخیر فاعِلُهُ، و اَجْمَلُ من الجمیل قائِلُهُ، و اَرْجَحُ من العلم حامِلُهُ، وَ شَرٌّ مِنَ الشَرِّ جالِبُه، وَ اَهُوَلَ مِنَ الهَوْلِ راکِبُهُ [13]

بهتر از عمل خیر و نیک انجام دهنده آن است و زیباتر از کلام نیکو، گوینده آن می‌باشد و برتر از علم، حامل آن (دانشمند) است و بدتر از شر و بدی، آورنده آن می‌باشد و مخوف تر از وحشت، ترسو است.

  • اَلعُقُوقُ یعَقِّبُ القِلَّهَ اِلَی الذِّلَّه [14].

عاق و نارضایتی والدین، کمی رزق و روزی را به دنبال دارد و انسان را به ذلت می کشاند.

  • اَلَنَّاسُ فی الدنیا بالاموالِ و فی‌الاخره بالاعمال [15].

مردم در دنیا با مال و ثروت خود ارزیابی می‌شوند و در آخرت با کردارشان.

  • اَلمِراءُ یفْسِدُ الصَّداقَهَ القَدِیمَهَ وَ یحِلِّلُ العُقْدَهَ الوَثیقَهَ وَ اَقَلُّ ما فیه اَنْ تَکُونَ فیها الْمُغالَبَهُ وَ الْمُغالَبَهُ اُسُّ اَسْبابِ القَطِیعَهِ [16]

بحث و جدل، صداقت و دوستی دیرینه را تباه می‌نماید و پیوند اعتماد را باز می‌کند و کم‌ترین چیزی که در آن می‌باشد، غلبه بر دیگری می‌باشد که غلبه بر دیگزی نیز موجب قطع ارتباط و جدایی می‌شود.

منابع:

[1] بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۸۳

[2] بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۱۳

[3] همان، ج ۷۵، ص ۳۷۰

[4] تحف العقول، ص ۴۵۷

[5] بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۶۹

[6] تحف العقول ، ص 482

[7] مستدرک، ج ۲، ص ۴۴۵

[8] این حدیث به امام موسی کاظم علیه السلام نیز منصوب می‌باشد (بحار الانوار:4/369/78)

[9] بحارالانوار، ج ۷۵، ص ۳۶۹

[10] تحف العقول، ص ۲۹۸

[11] بحارالانوار، ج ۶۸، ص ۱۸۲

[12] بحارالانوار، ج ۴، ص ۳۰۳

[13] همان، ج ۷۵، ص ۳۷۰

[14] همان، ص ۳۱۸

[15] همان، ص ۳۶۸

[16] همان، ص ۳۶۹

 

موسسه قرآنی معراج النبی استان خوزستان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *