روزه در ادیان و آئین های مختلف

روزه در اسلام

روزه از اعمال عبادی موکد و واجب و یکی از ارکان مهم در دین مبین اسلام است که نه تنها در قرآن مجید آیه های فراوانی درباره آن وجود دارد بلکه رسول خدا (ص) و امامان معصوم نیز در مورد اهمیت آن سخن های بسیار گفته اند. در این مطلب به بررسی روزه در ادیان و آئین های مختلف پرداخته می شود و شما با خواندن این مطلب با کیفیت روزه در دین های مختلف آشنا خواهید شد.

روزه در واقع معنای فارسی واژه «صوم» در زبان عربی است که در علوم فقهی و اسلامی به معنای خودداری کردن از کارها و اعمالی نظیر خوردن، آشامیدن، رساندن گرد و خاک به داخل حلق، دروغ بستن بر خدا، رسولش و ائمه اطهار (ع) به نیت قربت الی الله است.

این عمل عبادی مهم که آثار و فواید بسیاری به همراه دارد علاوه بر دین اسلام در ادیان دیگر نیز به آن سفارش شده است و پیروان آن ادیان در روزهای خاصی از سال روزه می گیرند.

  • روزه در دین مبین اسلام

روزه در دین اسلام بنابر روایات از اواخر ماه شعبان سال دوم هجرت و پس از آن که قبله مسلمین از مسجد القصی به خانه خدا تغییر پیدا کرد، واجب شد.

طبق احکام اسلامی بر هر مسلمانی واجب است که ماه معینی از سال را (ماه مبارک رمضان) کامل روزه بگیرد و از اذان صبح تا اذان مغرب علاوه بر نخوردن و نیاشامیدن که در حقیقت ظاهر عمل عبادی روزه است از انجام کارهایی که روزه را باطل می کند، بپرهیزد.

روزه در اسلام
روزه در اسلام

البته مسلمانان در روزه های دیگر سال نیز به جزء روزهای مشخصی که روزه در آن ها حرام است همانند روز عید فطر، می تواند روزه مستحبی گرفته یا روزه قضای واجب خود را ادا کند.

  • روزه در دین یهود

در آیه هایی از قرآن کریم خداوند روزه را مختص مسلمانان ندانسته و فرموده است که در دین های قبل از اسلام نیز این عمل عبادی انجام می شد.

پیروان دین حضرت موسی (ع) روزه می گیرند تا خود را خسته کنند و در پیشگاه خدا اظهار ناتوانی کرده تا خدای متعال توبه آن ها را بپذیرد و گناهان آن ها را ببخشد و یا به هدف خود دست پیدا کنند.

در کتاب آسمانی تورات آمده است که حضرت موسی علیه السلام قبل از دریافت الواح چهل شبانه روز در کوه سینا از خوردن و آشامیدن امتناع کرد و روزه گرفت.

در آیین یهود روزه های واجب و مستحب در سه دسته قرار می گیرند، دسته نخست روزه هایی می باشند که در کتاب مقدس به آن ها حکم شده است یا روزه هایی که برای رخدادهای مختلفی ذکر شده در تورات گرفته می شوند مانند روزه نهم آو، 17 تموز، روزه روز کیپور، دسته دوم روزه های معین شده از سوی ربی (خاخام) نظیر: روزه اولین دوشنبه بعد از عید فصح (آزادی یهودیان از برده داری فرعونیان مصر)، روزه آخر هر ماه و دسته آخر روزه های شخصی فرد در مناسبات مختلف همچون روزه مرگ والدین و روزه عروس و داماد در روز ازدواج است این دسته از روزه ها روز معین و به خصوصی ندارند.

کیفیت روزه یهودیان به جز برای برخی روزه ها مثل کیپور که 25 ساعت است برای دیگر روزها از طلوع آفتاب تا شامگاه آن روز است و روزه داران تنها از خوردن و آشامیدن امتناع می کنند و می توانند دیگر اعمال را انجام دهند.

در آیین یهود دختران از 12 سالگی و پسران از 13 سالگی مکلف به انجام واجبات هستند.

  • روزه در مسیحیت

در انجیل حضرت عیسی (ع) نیز درباه روزه و روزداری سخن گفته شده است و مسیحیان همانند پیروان دیگر ادیان به این عمل عبادی معتقد هستند اما در شریعت مسیح (ع) برخلاف اسلام و یهودیت روزه گرفتن دارای قوانین خاص نمی باشد و آن ها می توانند روزه را در هر زمان از سال به صورت جمعی یا انفرادی بگیرند اما می بایست به این نکته توجه کنند که روزه آن ها از روی ریا نباشد چون در این صورت به هیچ وجه پذیرفته نخواهد بود.

فرقه های مختلفی نظیر کاتولیک، ارتدکس، مومون ها، پروتستان در دین مسیحیت وجود دارد که هر یک از آن ها آیین روزه داری منحصر به فردی برای خود دارد اما در کل می توان روزه های مهم سال برای تمام مسیحیان را روزه روز جمعه پیش از عید پاک، روزه ناکامل دوشنبه تا پنج شنبه هفته مقدس، روزه های چهل روز قبل از عید پاک و چهل روز قبل از هفته مقدس، روزه جمعه و چهارشنبه هر هفته، روزه های فصلی و روزه برای کفاره گناه دانست.

مسيحيت
مسيحيت

کیفیت روزه همانطور که گفته شد از قانون خاصی تبعیت نمی کند و هر شخصی می تواند حتی به اندازه چند ساعت روزه بگیرد.

  • روزه داری زردتشتیان

زردتشتیان روزه امساک از خوردن  آشامیدن ندارند و روزه آن ها در اصل روزه معنوی (مینوی) است که زمان آن در همه روز های سال است. در حقیقت آن ها معتقدند که برای دور نشدن از نیکی می بایست سه بخش اندیشه (فکر)، احساس و شنوایایی آن ها مملو و سرشار از نیکی باشند. همچنین در اوستا تاکید شده است که هفت عضو بدن (چشم ها، دست ها، پاها و زبان) در طول زندگی از هر چه آلودگی و ناپاکی محفوظ نگه داشته شوند که به آن روزه بزرگ می گویند.

زردتشتی
زردتشتی

در واقع در آیین زردتشتیان نخوردن نکوهش شده اما برای اینکه در خوردن گوشت افراط نشود در هر ماه چهار روز مشخص (دوم، دوازدهم، چهاردهم و بیست و یکم) وجود دارد که خوردن گوشت در آن روزها ممنوع می باشد.

  • روزه در میان صابئین

صابئین یا مندایی ها که پیرو آیین حضرت یحیی (ع) هستند روزه ای را واقعی می دانند که در آن اعضا و جوارح انسان روزه باشند (مراقبت از اعضا (چشم، گوش، زبان) و انجام ندادن کار بد و ناشایست).

البته مندایی ها در روزهای به خصوصی از سال که به مبطل شهرت دارند نظیر 26 تا 30 ماه سمبلتا، ششم و هفتم ماه دولا از خوردن تخم مرغ، ماهی و گوشت امتناع می کنند.

  • تلاوت ترتیل آیه 183 سوره بقره – استاد محمد حسین سعیدیان

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ

ای افرادی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما نوشته شده، همان‌گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.

 

دانلود

منبع: سایت موسسه قرآن و عترت معراج النبی استان خوزستان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *